Lies of Darkness (Malapascua Series #3)

Capitulo 30

I was so scared to death, and I was hoping that the heavens would decide to get me. Puno ako ng pawis nang makarating ako sa boarding house.

Mabuti na lamang at nakapag-impake na ako kanina sa aking mga damit. Hindi na ako mahihirapan pa na umalis kaagad.

My heart is beating so fast, and it feels like it will explode anytime! Wala akong ibang naririnig ngayon kung hindi ang pagtibok ng aking puso. Natatakot, puno ng pangamba. I couldn't believe that Auntie Gorgonia and Uncle Ven really just let this happen. 

Oo, inaamin ko, may kasalanan rin naman ako. Nagsinungaling ako sa mga Fernandezes, at mas lalong nagsinungaling ako kay Constantine, but accusing me of something I didn't do is just beyond my expectations! Paano nila ito nagagawa sa akin?

Paano nila ako napagbintangan sa mga bagay na hindi ko ginawa?!

My tears drop like rivers, and I just let them flow. Hinayaan ko ang mga ito na tumulo at nag-concentrate sa pag-aayos ng mga gamit.

I am leaving right now.

Nang matapos na ako sa aking ginagawa ay kaagad kong dinala ang lahat nang mga damit ko at pinagmasdan kong muli ang kabuuan ng aking kwarto. I'm going to miss this place and every corner of this room. It witnessed how I make my projects, my lesson plans, and all...

Hindi lang ako makapaniwalang... lilisanin ko nang tuluyan ang mga pangarap ko. Ang makapagtapos at maging isang tanyag na guro.

I will gonna live in this life forever...

Forever chained from the dark, forever chained from the chaos of life. Is this really my fate? 

Marahas kong pinunasan ang aking mga luha at nagmamadali akong lumabas ng aking silid. Hindi na ako magpapaalam kay Ricky dahil wala na akong oras. Pagkarating ko ng Malapascua ay tatawagan ko siya kaagad at sasabihing ayos lang ako.

She's also in school, mas mabuti na iyong hindi niya ako makitang umalis.

Sumakay ako ng trycyle at nagpahatid sa bus terminal. Kukuha kaagad ako ng ticket papuntang Cebu. Malaki pa naman ang pera na naipon ko, pag makarating na ako roon ay hahanap kaagad ako ng trabaho, kahit na bilang isang tindera lang, basta malayo rito, malayo sa mga maraming tao.

Sa isang probinsya ako mananatili.

I wear a black hoodie and immediately went to the airport. Hindi ako mapakali dahil iniisip ko na baka ay sundan rin nila ako rito.

I don't want to be in jail! Kailangan ko pa na iligtas si Papa sa pagpapakulong sa kaniya, mag-iipon pa ako ng pera para makalaya siya. I'm sure he'll get mad seeing me in jail, together with him.

Nang makabili na ako ng ticket ay hindi ko mapigilan ang hindi mapahagulgol. Baguio had already played a big part in my life. At ngayon... ay tuluyan ko nang lilisanin ang lugar na ito. Hindi man lang ako nakapagtapos ng pag-aaral.

Maybe this was my destiny... maybe this was really meant for me. A life that is full of darkness, hopelessness, and chaos. Simula pagkabata ko ay wala na akong ibang hiniling kung hindi ang maging maayos ang lahat, pero, habang tumatanda ako ay mas lalong lumalala ang sitwasyon.

If getting older is the reason for everything, then why still live?

Marahas akong napabuntong hininga at hinayaan ang malamig na tubig na dumaloy mula sa aking katawan. I didn't even mind the cold. I brushed my hair using my bare hands. Kasabay nang pagdaloy ng aking mga luha, tunog lamang ng tubig ang tanging aking naririnig.

I don't fucking know the reason why Constantine is doing this to me right now. Why does he want to keep me here instead? Locking me in this lonely, treacherous, captivated place in Moalboal. If he really wanted his revenge, he should've put me in jail instead. Hindi ito na hinahayaan niya lang ako na makalaya at makapaglakad-lakad sa lugar na ito. He is just wasting his time for me!