KURT

5. Bölüm: Şahlanış Marşı.

Merhaba

Kitapta gerçekleşen hiç bir olayın gerçeklik ile uzaktan yakından bir ilgisi yoktur. Şahıslar, zaman, mekan ve olaylar tamamen hayal ürünüdür, gerçekliği yansıtmamaktadır.

Bu kitap başımızı her gece yastığa rahat koymamız için dağlarda yatan şehitlerimiz ve onları yetiştiren ana, babalar adına yazılmıştır.

İyi okumalar dilerim.🤍

Hakkari, İz Mevsim Öztürk anlatımıyla.

Merhamet edilmeden büyütülmek insanı gaddar ve kalpsiz yapar derler, bu kelimenin doğruluğu tartışılır bence, mesala ben öyle olamamıştım canımı yakan insanlara bile merhametli olmuştum, onlar üzülmesin diye ben hep kendimi üzmüştüm.

Küçükken merhameti sadece kelimelerden ibaret sanardım, çünkü fiilen bir merhamet kırıntısı bile görmemiştim ama dilde çok güzel kelimeler ile büyütülmüştüm.

Merhametin fiilen de yapılabilen bir şey olduğunu ilk öğrendiğimde babam beni evlatlıktan red etmişti.

Baba evinde merhametten yoksun büyütülmek kadar zor bir şey yoktur belkide.

İnsan evini özleyemeyince anlıyor bir şeylerin ters gittiğini, o evi ona zindan eden bir insan olduğunu.

O evi bana sadece babam zindan ederdi, içip içip beni döverdi ve kimsenin bundan haberi bile olmazdı.

Sesimi çıkaramazdım, annemle tehdit edilirdim, o yüzden her şeye boyun eğmiştim, her şeye...

Bazen canının yandığını herkese belli edemezsin, bazen kötüyüm demeden kötü olduğunu bilecek insanlara ihtiyaç duyarsın ya aynı öyle bir durumdayım ve tek bir dal arıyordum o aradığım dalı bulmuş gibiydim...

Ama olmazdı benim kalbim kendime bile zarar verirken başkasına iyi gelemezdi.

Düşüncelerim arasından sıyrılıp ana geldim.

Barlas beni kaldırıp altımdan hırkayı almıştı, bana söylese ben de kalkardım aslında, o kadar şaşırdım ki neredeyse konuşmayı unuttum diye bilirim.

Adam tek harekette dumur etti bizi ayoll
-onu boş verde bizi çanta gibi kaldırdı ya kız
Lan hiç romantik değilsin mevo ya

Ben iç sesimle kavga ederken o malzemeleri almak için arkasını dönmüştü.

O kadar ciddiyetle yapıyordu ki işini, kendimden utanmıştım, aşırı ciddiyetsiz gibi hissediyordum kendimi.

Arkasından malzemeleri alıp geri geldi, belimden tutup yaralı kolum önünde kalacak şekilde beni çevirdi.

-Bu da iyi alıştı he bizi evirip çevirmeye
Ay mevo sus mevo

İç sesime dalmışken kolumda bir sızı hissettim, yavaş hareketlerle mermiyi kolumdan çıkarmaya başlamıştı, arada yüzüme bakıyordu acaba canım yanıyor mu diye ama yüzümde acıya dair bir mimik göremeyince şaşkınca işine geri dönüyordu.

Benim canım kolaylıkla yanmazdı. nedenini bilmiyorum ama onun dokunuşları mermiden daha çok canımı yakıyordu.

Ben merhamet edilmeden büyümüş bir çocuktum çünkü, birazcık ilgi bile dengemi bozuyor amına koyayım

Ondan telefonumu istedim, garip bir ifadeyle nedenini sordu, Timur dan giyinmek için yardım istiyeceğimi duyunca kaşları çatıldı, Timur'un işi olduğunu söyleyip yardım teklif etti, tek başıma giyinemezdim kolumun yarası oldukça derindi, altımda ki taytı zaten çıkarmayacaktım o yüzden olur dedim.