KURT

10. Bölüm: Çok Güzelsin.

Merhaba

Kitapta gerçekleşen hiç bir olayın gerçeklik ile uzaktan yakından bir ilgisi yoktur. Şahıslar, zaman, mekan ve olaylar tamamen hayal ürünüdür, gerçekliği yansıtmamaktadır.

Bu kitap başımızı her gece yastığa rahat koymamız için dağlarda yatan şehitlerimiz ve onları yetiştiren ana, babalar adına yazılmıştır.

İyi okumalar dilerim.🤍

Hakkari, İz Mevsim Öztürk anlatımıyla

Araca binip yola çıktık, o kadar ağlama isteği vardı ki içimde boğazım düğüm düğüm olmuş yutkunamıyordum.

Gözlerim camdan dışarıyı izliyordu. "Komutanım iyi misiniz?" diye bir soru geldi sağ tarafımdan kafamı çevirmeden "İyiyim çaycı sen?" diye sordum.

İyiymiş siktir orospii İç sesim hiç zaman kaybetmiyor ya.

"Komutanım ben iyiyim de siz pek değil gibisiniz." dedi. "Yok iyiyim Şahin." dedim.

"Komutanım belki haddim değil ama Taha tam olarak neyiniz oluyor?" diye sordu Yunus. "Kardeşim." demekle yetindim.

Bu kelimeyi basitçe söylesem Göktuğ'un canı bu kelimeyi duydukça yanıyordu.

"Peki bu kadar üzülmesinin sebebi neydi? Özel değilse anlatır mısınız?" diye sordu tekrardan Yunus.

"Hayat hikayesini size anlatmam doğru olmaz sadece söyleyebileceğim o hayattan vazgeçmişti, kendinden, yaşamdan vazgeçmişti. Ben de onu yaşama geri çevirdim." dedim ve başımı cama yasladım.

"Peki Hilal Hanım neden bu kadar üzüldü?" diye sordu Alparslan abi.

"O da aynı şekilde hayat hikayesine girmem doğru olmaz ama o da hayattan vazgeçmişti bir umut gösterdim ona bu yüzden ikisi de bana fazla bağlıdır tabii ben de onlara daha doğrusu tim olarak kurtuluş timi olarak birbirimize çok bağlıydık." dedim ve yutkunup başımı camdan kaldırdım etrafıma baktığımda beni dikkatle izleyen kurt timini gördüm.

"Kurtuluş timini oluşurduğum da biz daha asker bile değildik hepsiyle farklı noktalar da hayatlarına son vermek isterken karşılaştım ve onlarla konuşup benden küçükleri Kara Harp kazanması için destekledim. Alparslan abi zaten Kara harpte okuyordu ona sadece destek oldum." dedim.

"Neyse çok soru sordunuz artık yeter." diyerek başımın Timur'un omzuna yasladım.

Normalde bu kadar uykusuzluğa dayanırdım ama içimde yeşeren ağlama hissini bastıramıyordum o yüzden uyumak geldi aklıma.

Kafamı yasladıktan birkaç saniye sonra etrafımdaki sesler uğultu haline gelmeye başladı. Gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu.

Sonunda uyku beni kolları arasına almıştı.

Yazar anlatımıyla

Timur Mevisim'in uyuduğuna emin olunca Barlasa doğru baktı.

"Ne halt yediğinizi anlıyorum eğer ki Mevsim'i üzersen seni elimden kimse alamaz." dedi hırsla.