-Çağan:Markete gideceğini söyledi...-
Tuana:Ça-Çağan?
Çağan:Neden yalan söyledin Tuana?
Tuana:Çağan bak düşündüğün gibi de-
Çağan:Bu herifle ne işin var Tuana!!?
Bartu:Bağırmasana lan kıza!
Çağan:Sana mı sorcam lan!
Tuana:Çağan Bartu ile aramızda birşey yok!
Çağan:Yoktur tabi canım NEDEN OLSUN!? BU FOTOĞRAFLAR DA YALAN ZATEN!
Çağan telefonundan Bartu ile benim sarıldığımız birkaç fotoğrafı gösterdi. Bunlar iki yıl önce çekilmiş fotoğraflardı.
Tuana:Çağan bunlar iki yıl öncesine ait. Bunları sana kim attı bilmiyorum ama yalan!
Çağan:YETER! Sizin saçmalıklarınızı dinlemek istemiyorum.
Çağan arkasına bile bakmadan yanımızdan ayrıldı. Sadece fısıldayarak "Çağan" diyebilmiştim.
Yere çöktüm. Bartu yanıma geldi ve sırtımı sıvazladı.
Bartu:Yanlış anladı.
Eğildiğim yerden kalktım ve ana yola çıktım. Ceketimin cebinde her zaman bulundurduğum kablolu kulaklığı çıkardım. Telefonuma bağladım ve Sibel Bilgiç-Alışamadım şarkısını açtım.
Rüzgar öyle bir esiyordu ki sanki acıma meydan okumak ister gibiydi. Denizin dalgaları hırçın bir şekilde kıyıya vuruyordu. Yağmur gözyaşlarıma karışıyordu.
Bir yanlış anlaşılma yüzünden yüreğim bu kadar acı çekememeliydi. Evet O'nu deliler gibi seviyordum. Ama beni dinlememesi ve bana güvenmemesi terk etmekten bile acı vericiydi.
Bizim mahallemize vardım fakat eve gidecek cesaretim yoktu. Evin karşısındaki banka oturdum. Işıklar hâlâ yanıyordu,belli ki uyumamışlardı. Birkaç bağrışma sesi geldi içeriden.
Sanırım artık eve girmeliydim.
Kapıyı anahtarımla ürkekçe açtım. Hepsi salondaydı. Çağan ayakta duruyordu,diğerleri ise sırayla koltuğa dizilmişlerdi.
İçeri girdiğimde hepsinin bakışları beni buldu. Umursamazca odama gitmeye yelteniyordum ki O'nun sesini duydum.
Çağan:Bize bir açıklama yapmayacak mısın!?
Onlara doğru döndüm.
Tuana: Konuşsam dinleyecek misiniz ki?
Yağız:Neden bize yalan söyledin?
Tuana:Öyle gerekliydi.
Çağan:Hem suçlu hem güçlü!
Tuana:Ne suçlusu!? Ben birşey yapmadım!
Çağan:Beni aldattığın yet-
Tuana:BEN SENİ ALDATMADIM!!!
Çağan:O ZAMAN O HERİFLE GECENİN BİR VAKTİ NE İŞİN VARDI!!?
Tuana:ANNEMİN KATİLİNİ BULMAK İÇİN YARDIM İSTEDİM!!OLDU MU!?ALDIN MI CEVABINI!!!?
Odama girdim ve kapıyı kilitledim. Onu aldattığımı düşünmüşütü...
Bana bu kadar mı güvenmiyordu. Benim bunu yapabileceğime nasıl inandı. Beni dinlemeden nasıl çekip gitti?
Komidinin üzerindeki parfüm şişesini tüm gücümle yere attım.
Tuana:IHHHH!!!
Aşağıdan birkaç ses yükseldi. Zaten birkaç saniye sonra da hepsi kapının önündeydi.
Çağan:Tuana! Tuana iyi misin!? Aç şu kapıyı!
Çağan kapıyı yumrukluyor ve bağırıyordu. Yataktan kalkıp cam parçalarının üzerine bastım ve makyaj masamın karşısına geçtim. Tarağımı aynaya sapladım. Ayna anında tuzla buz oldu.
Kapının ardındaki sesler daha da arttı. Çağana hâlâ kapıyı açmam için yalvarıyordu. Leya ve Defne ağlıyordu. Yağız ve Esat ise onları sakinleştiriyorlardı.
İşte ben tam olarak böyle biriydim. Sinirlendiğinde herşeyi yıkıp döken,kendi canına kıyacak kadar acımasız.
Çekmecemden bir toplu iğne çıkardım banyoya girdim ve küvete oturdum. Saçlarımı üstten sıkıca topladım ve ceketimin kollarını sıvadım.
Toplu iğneyi yavaşça bileklerimde gezdirdim. Kan kollarımdan aşağı süzülüyordu. Her kalbini kırdığım insan için iki koluma da bir çizik atıyordum. Başım dönüyor ve gözlerim kararıyordu. Son kesiği de en değerlim,annem için derin bir şeklide attım.
Ben bilincimi kaybederken odamın kapısı kırıldı. Çağan banyoya girdi ve küvette beni görünce "NAZ!" diye haykırdı. Ve sonrası karanlık...
Selammmmm👋👋👋
Nasılsınız?
Çok uzun olmasa da yoğun bir duygusallık taşıyan bir bölümdü.
●Çağan tavırlarında haklı mıydı?
●Tuana'nın canına kıyması peki...
Yorumlar buraya➡️➡️➡️
Oylar da buraya😁
⬇️
⬇️
⬇️
Diğer bölümde görüşmek üzere.
Sağlıcakla kalın hoşçakalın🍁
