🕯️
Karanlıkta kaybolmamak için mumlarınızı her daim yanınızda bulundurun.
1. BÖLÜM: BUZ TUTMUŞ PARMAKLAR.
🎵 My love mine all mine - Mitski.
️🕯️
Merdivenlerden hızlıca inip tam köşeyi dönmüştüm ki sert bir bedene çarptım. Geriye doğru sendelediğimde soğuk parmaklar belime kenetlendi ve beni düşmekten kurtardı. Genelde ince giyinirdim fakat bugün kalın giyinmiştim. Sweatshirtümün üstünden parmaklarının soğukluğunu bu kadar hissettiysem ince giyseydim vücudum bu soğuklukla kim bilir nasıl irkilirdi diye düşünmeden edemedim.
Şaşkın bakışlarımı karşımdaki gözlerle buluşturduğumda o da şaşırmış bir şekilde bana bakıyordu. "Çok özür dilerim," deyip ondan uzaklaştım.
"Hep böyle sakar olmak zorunda mısın?" diye fısıldadığında kaşlarım çatıldı.
"Anlamadım?" diye sordum çünkü 'hep' sakar olduğumu nereden biliyordu? Omuzlarını kaldırıp indirdi umursamaz bir görüntüyle. "Bir şey söylemedim." deyip gittiğinde arkasında fazla şaşkın kalmış beni bırakmıştı. Ben az önce ne yaşamıştım?
"Leya!" İsmimin bağırılmasıyla oraya doğru döndüm. Müdür yardımcısı tarafından çağırılmıştım ve az önceki olay yüzünden bunu unutmuştum. "Üzgünüm gitmem lazım." diyerek onu orada bıraktım ve müdür yardımcısının odasına hızlı adımlarla ilerledim. İçeriye nefes nefese girdim.
"Özür dilerim hocam, geç kaldım." dedim gergin bir sesle.
"Sorun yok, otur." Dediğini ikiletmeden masasının karşısındaki koltuğa oturdum. Masasındaki belgeleri incelemeyi bırakıp bana döndü. Yüzünde merhametli bir gülümseme vardı. Orta yaşlarda bir adamdı. Kare çerçeveli bir gözlük takıyordu. Kirli sakallıydı ve esmer tenliydi. Çokta cana yakındı öğrencilerine karşı. Bu yönü de öğrenciler tarafından hep el üstünde tutulmasına neden oluyordu.
"Leya, kızım. Biliyorsun bu okulda benim bir oğlum var. 12-A'da okuyor fakat matematiği o kadar kötü ki. Baktım ilgilenmiyor bende senin matematiğinin çok iyi olduğunu bildiğimden seni düşündüm. Ona yardım edebileceğini umuyorum. Yapar mısın?" dedi. Kaşlarım düşünceli bir şekilde çatıldı. Öğretmen tutmak varken neden benden yardım istiyordu?
"Tamam hocam, yardım ederim tabii ki." Gülümseyişi genişledi.
"Diğer teneffüs tekrar gel de tanışın sonra nerede çalışacağınızı kararlaştırırsınız." dediğinde başımla onayladım ve odasından çıktım.
🕯️
Hızlı adımlarla müdür yardımcısının odasına giderken buldum kendimi zil çalar çalmaz. Kapısını tıklatıp içeri girdiğimde hâlâ oğlunun gelmediğini gördüm. Müdür yardımcımızın oğlunun bu okulda okuduğuna dair çok söz vardı elbette fakat hiç dinlemediğim için kim olduğunu bilmiyordum.
Müdür yardımcısı beni gördüğü gibi gülümsedi. Arkamdan kapının kapanma sesiyle ikimizde oraya döndük.
Gördüğüm kişiyle gözlerim yerinden çıkacakmış gibi açılırken dudaklarım aralandı. O da beni gördüğünde gözleri kısıldı ve dudaklarında alaylı bir gülümseme oluştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖĞÜS KAFESİ ZİNDANI
General Fiction❝Bir mum yak küçük kız, eğer karanlıkta kalırsan karanlık olursun. Ya ateşe sığınacaksın ya da karanlığa. Ya ateşinle onları küle çevireceksin ya da karanlığında onları boğacaksın. Seç birini, zamanın doluyor küçüğüm.❞ ...
