❝Bir mum yak küçük kız,
eğer karanlıkta kalırsan karanlık olursun. Ya ateşe sığınacaksın ya da karanlığa. Ya ateşinle onları küle çevireceksin ya da karanlığında onları boğacaksın. Seç birini, zamanın doluyor küçüğüm.❞
...
"Bunları yalnız bırakalım en iyisi. Leya! Çıkışta bendesin." dedi Safir ciddi ciddi. Anlaşılan bizim konuşma okul sonrasına ertelenmişti. Başımla onayladığımda ikisi de bizi yalnız bıraktı.
Tekrar Deniz'e döndüğümde o zaten beni izliyordu. "Bir şey ima ediyorlar sanki." dediğimde yüzünde bir gülümseme oluştu.
"Değil mi, sanki?" Gözlerim kısıldı. "Ee, sen ne soracaktın?"
Mektubu sen mi yazdın diye direkt sorarsan batırırsın, bence biraz daha bekleyelim. dedi mantık.
Leya ve mantık mal mısınız? Deniz hiç aşkla uğraşacak bir çocuk gibi durmuyor. O mükemmel olduğunun farkında bence. dedi kalp, ağzının suları aka aka.
Yine mi konuşmaya başladınız?! diye carladım ana iç ses olarak. İkisi de sesimle sus pus kesilirken düşüncelerimden sıyrılarak Deniz'e baktım.
"Yok ya önemli bir şey sormayacaktım zaten." dediğimde gözlerini kıstı. Cam gibi mavi gözleri dikkatlice yüzümü inceledi bir süre. En sonunda da "Pekâlâ, dediğin gibi olsun." dedi.
Gözlerim gözlerinden ayrılmazken kilitlenmiş gibi onu izliyordum. O da gözlerini çekmiyordu. Göz kırpmamayarışındaydık sanki.
