❝Bir mum yak küçük kız,
eğer karanlıkta kalırsan karanlık olursun. Ya ateşe sığınacaksın ya da karanlığa. Ya ateşinle onları küle çevireceksin ya da karanlığında onları boğacaksın. Seç birini, zamanın doluyor küçüğüm.❞
...
Karanlıkta kaybolmamak için mumlarınızı her daim yanınızda bulundurun.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
9. BÖLÜM: BİR TON AÇIK GÖZLER.
🎵 Impossible - James Arthur.
Yüzümde oluşan gülümsemeyle mesaja tıkladım.
Deniz: Günaydın. ;)
; Günaydınnnn.
Tırnağımı dişlerimin arasına sıkıştırıp sırıtmaya devam ederken, neden sırıtıyordum onu da bilmiyordum, akşam bana şarkı söylemesi kulaklarımda canlandı.
Onun sayesinde uyumuştum.
Deniz: Hazırlandın mı bakalım?
; Evet, hazırım.
Ya sen?
Deniz: Belki kapıya çıkarsan hazır mıyım değil miyim öğrenebilirsin.
Kaşlarım şaşkınlıkla havaya kalkarken "Ne?" diye bir fısıltı döküldü dudaklarımdan.
Telefonumu kapatıp yatağıma uzanarak çantamı kaptım. Yatağıma dağıttığım birkaç defteri de içine sıkıştırarak odamdan koşar adımlarla çıktım. Salona vardığımda annemi görememiştim, odasına gitmişti büyük ihtimal.
Ayakkabılıktan çıkardığım ayakkabılarımı giyip ayağa kalktığımda derin bir nefes alıp saçlarımı kulaklarımın arkasına sıkıştırdım ve çantamı taktım.
Yüzümde oluşan gülümsemeyle kapıyı açarken bakışlarım direkt kaldırımın yanında park edilmiş arabayı buldu.
Deniz dışarıda, arabasına yaslı bir halde beni bekliyordu. Bakışları olduğum bölgeye kaydığında yüzünde bir gülümseme belirdi.
Hızla yanına ilerledim. Şokla gözlerimi belertip ona bakıyordum. "Senin burada ne işin var?"
"Seni almaya geldim." dedi çok normal bir şeymiş gibi. Daha okulun başlamasına bir saat vardı halbuki...
