❝Bir mum yak küçük kız,
eğer karanlıkta kalırsan karanlık olursun. Ya ateşe sığınacaksın ya da karanlığa. Ya ateşinle onları küle çevireceksin ya da karanlığında onları boğacaksın. Seç birini, zamanın doluyor küçüğüm.❞
...
Karanlıkta kaybolmamak için mumlarınızı her daim yanınızda bulundurmayı unutmayın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
14. BÖLÜM: YANAN SAYFALAR.
🎵 Born To Die - Lana Del Rey
️🕯️
"Sen beni de hiç görmedin ki Leya."
Bu cümleyle iki dakika boyunca Deniz'in yüzüne bakakalmıştım. Ne diyeceğimi bilmiyordum. Ne söylenebilirdi ki bu cümleye? En önemlisiyse sanki ben başından beri böyle hissetmişim gibi acıyla dolmuştum boğazıma kadar. Empati yeteneğim oldukça kuvvetliydi ve Deniz bana böyle bakarken empati yapmamak elde değildi. Bu cümlede büyük bir anlam ve büyük acılar gizliydi. O acıları ise her bir zerremde hissediyordum, sanki tenime birden fazla iğne batırıyorlar ve ben bunu engelleyemiyor gibiydim. Yutkundum.
Duraksayışımı fark etmesiyle yüzündeki buruk gülümseme daha da derinleşti. Mavi, cam gibi gözleri ortamın loş ışığıyla lacivert gibi gözükürken yüzümde gezindi. Yüzümün her bir yanında bakışlarının kırıklığını hissederken dilim lâl kesilmiş öylece suratına bakıyordum. Kendime çok sinirlenmiştim, konuşamadığım için, susakaldığım için. Çünkü bakışlarından belliydi, mimiklerinden belliydi benden bir cümle beklediği.
Benden bir şey bekliyordu, bu bakışları beni geriyordu zira hâlâ konuşamıyordum ve benden ne beklediğini bilmiyordum.
Hayır, gördüm desem salak saçma bir cümle olurdu. Çünkü haklıydı görmemiştim. Sarp'tan başkasına kör olmuştum bunca zaman. Safir'in bile Deniz'den bahsettiği zamanlar ben dinlememiştim ve hep Sarp'ı düşünmüştüm.
Onu hırpaladığım anı, onun gözlerine bakarken, gözlerindeki yansımamdan izliyordum şimdiyse. Ne olmuştu acaba ona? En son burnu ve kaşı kanıyordu. Gözleri baygın baygın etrafa bakarken Deniz beni kucaklayıp buraya getirmişti. Onu kaldırıp bu ortamdan çıkarmışlar mıydı bilmiyordum. Çıkarmaları iyi olurdu çünkü onu görmek istemiyordum.
Ve aklıma videoda Sarp'ın söylediği sözleri düştü. Deniz'i dinlerken öğrenmişti benim gözlerimin en ince ayrıntısına kadar. Mektubu da kendisi yazmamıştı.
Ne zamandır bana mektup da gelmiyordu.
Bir düşünce zihnimde belirdiğinde yutkundum. Karşımda bana böyle bakan mavi gözler miydi mektuplarımın sahibi?
