❝Bir mum yak küçük kız,
eğer karanlıkta kalırsan karanlık olursun. Ya ateşe sığınacaksın ya da karanlığa. Ya ateşinle onları küle çevireceksin ya da karanlığında onları boğacaksın. Seç birini, zamanın doluyor küçüğüm.❞
...
Karanlıkta kaybolmamak için mumlarınızı her daim yanınızda bulundurun.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎵 Dollhouse - Melanie Martinez.
13. BÖLÜM: GEÇMİŞİN SANRILARI.
🕯️
10Ekim 2006
Leya 6 yaşındayken...Unutulan anılardan biri.
"Kızım," Sıcacık bir sesin arkasından gelmesiyle duraksayan Leya, yavaşça arkasını döndü. Karşısında gördüğü adamla anında gözleri dolmuştu. İri iri baktığı gözlerinden yaş akıtmamak için zor duruyordu. Adam yüzüne yansıttığı sıcacık gülümsemeyle Leya'ya doğru bir adım daha attı.
"Canım kızım..." dedi özlemle. Leya melül melül adama bakarken burnunu çekti. İnanamıyordu, inanmak istemiyordu. Çok özlemişti çünkü, hiç dönmeyeceğini sanmıştı. Minik kalbi pır pır ediyordu içinde. "Beni özlemedin mi?"
Adamın yüzündeki sıcak tebessüm buruklaştı. Tebessümündeki kırıklar uçarak Leya'nın kalbine ulaştı ve orayı kanattı.
"Baba..." dedi acı ve özlemle. İri gözlerinden minik kalbine sığdıramadığı özlem dökülüyordu. Adamın bakışları kızının çenesine damlayan yaşları görünce kasıldı. Mutluluktan bile olsa kızının ağlamasını istemiyordu. Gerçi şu anda mutluluktan mı ağlıyordu onu da bilmiyordu.
"Yoksa sevinmedin mi kızım?" diye sordu adam, alacağı cevaptan korkarken. Korkmasına gerek olmadığını bilmeliydi, Leya onun işte olduğunu sanıyordu. Yine de bir kısmı belki de öğrenmiştir diye korkuyordu.
Leya burnunu çekti ve hızla babasına doğru koştu. Hiçbir şeyden haberi yoktu. Minik kollarını adamın üstüne atlarken koluna sardı. Ancak bu kadar yetmişti boyu. "Babam..! Çok özledim seni!" Çok yalnız hissediyordu, kimsesiz hissediyordu. Ebeveynleri olsa da kimsesiz bir çocuktu.
