Marvel ile hikayeler

Loki Y/hk 2 Bölüm

Artan nefes alış verişlerin sert bir şekilde yutkunmana neden olmuştu, karşındaki Loki sana soğuk gözleriyle bakıyordu.

"Asgard'dayım.. Değil mi?"

Diye sordun mırıldanır gibi, Loki başını önce sağa sonra sola yatırdı, adımlarını sana yaklaştırdı ve yavaş adımlarla etrafında dönerken konuşmaya başladı.

"Aynen öyle, gördün mü? bana yaptığınız gibi.."

Dedi ve önünde durduğunda gözlerini senin gözlerine dikti.

"Yaptığın gibi."

*o zaman*

"Beni ele mi vereceksin? Bana katıla bilirsin, çocukken yaptığımız gibi bu aptal insalara beraber hükm ede biliriz."

Dedi Loki sana güvenmek ister gibi, gözlerini kapattığında başını iki yana salladın ancak elindeki kılıç hâlâ onun boğazında duruyordu.

"Artık çocuk değiliz Loki, ve ben kötü değilim.. Hiç olmadım.."

Diyorsun, Loki kaşlarını çattığında canını yaktığını anlıya biliyorsun.

"Yani benim kötü olduğumu mu söylüyorsun?"

Diye soruyor, yüzündeki buruk gülümseme ile ona bakıyorsun.

"Yılanları sevmiyorum.. Ve insanları katledeneleride."

Dedin, Lokinin güvenini ne kadar kırdığını farkediyorsun ancak yapacak başka bir şeyin olmadığında kalbin ne kadar acısada gözlerin arkayı buluyor.

"O burada!"

Dediğinde Lokinin gözlerindeki hayal kırıklığını seziyorsun.

"Bu gerçekten acıttı, ama Leydim.. Bir gün tekrar görüştüğümüzde bu kez bıçağı çeken ben olacağım, ve unutma çok güvendiğin bu insanlar bir gün seni mahvedecekler.. Benide ettikleri gibi."

*şimdiki zaman*

"Hatırlıyorsun değil mi?"

Diye soruyor, gözlerinin dolduğunu hissettiğinde başını başka bir tarafa çeviriyorsun.

Loki yüzündeki alay dolu gülümsemesiyle seni izliyor.

"Hep böyle hassasdın, ancak söylesene.. Benim gibi olmak nasıl bir duygu?"

Diye soruyor adım adım sana yaklaşırken, bakışların onu bulunca kaşların çatılıyor.

"Ben senin gibi değilim, ben kimseye zarar vermedim, ben kötü değilim Loki."

"Ah...bende kötü değildim tatlım, hatırlıyorsun değil mi, ancak bir buz devi olduğumu öğrendiklerinde beni kendi büyüdüğüm yerde bile istemediler ve Odin.. Aptal kardeşimi kral olarak seçtiğinden beri bir sürgün gibi yaşıyorum.."

Diyor ve geri adımlayıp iki elini yana açıyor, şaşalı bir şekilde etrafa bakıyor.

" Asgardın Kralı Odin.. Herkesin sevimlisi, ah.. Bay Odin.. Gerçekten harikasınız.. Sizin sayenizde ayaktayız.. Oo aman tanrım oğlunuz ne kadarda yakışıklı... "

Diyor ve yüzündeki gülümseme kaypolurken bakışları seni buluyor.

"Peki ya biz neyiz?.. Odinin barış için kullandığı yaratıklar.."

Diyor ve işaret parmağıyla seni gösteriyor.

"Sen.."

Diyor ve daha sonra parmağını kendisine çeviriyor.

"Ve ben, Odin için kimseyiz Y/n.. Sarayda kim olduğun bilinmeden büyüdü, en azından bana yalandan olsa bir hayat verildi.. Peki ya sen kimdin Y/n?.. Annesi sen daha 9 yaşındayken vefat eden ve babanın Odinin kardeşi olupda nerede olduğu bilinmeyen Üvey amcam,sen sadece bundan ibaretsin Y/n.. Sen ve ben.. Kaderimiz aynı. "