Pretty Fake Smile

7 part 1

CHAPTER 7

Habang tumatagal ayos lang naman sakin ang lahat, magiging okay na ako sa mga nakikita ko.

At isang linggo ang nakalipas nang mangyari iyon. Sana wala tulad ng pagkatuyo ng aking mga luha.

Pinipigilan ko na ang sarili naalala ang mga nangyari ngunit ang lalaking tumulong sakin ay hindi pa rin ako tinitigilan.

Akala mo ay CCTV tuwing nakikita ko siyang nakatitig sakin. Hindi naman ako Makapag focus sa mga ginagawa ko.

“Kilala mo?”

“Huh?”gulat kong lingon dito.

“Hindi.”mabilis akong umiling nang tukuyin niya ang lalaking nasa kabilang mesa, Kasama nina Dev.

Laging mabilis kong inuubos ang aking pagkain lalo na at nasa iisang Lugar lang kami nito.

O kaya sa labas kami kumakain at binabagalan ko ang pagkain upang pagmasdan sila.

Ang gulo ko.

Ang buong fan ni Dev ay ship na ship sila ni Daisy. I used to be in that role but she's the endgame, maybe.

Kapatid lang ako e, ngunit hindi kadugo pero gano'n na rin yun.

Unti lang ang nararamdaman kong sakit dahil nagagawa ko pa rin tumayo.

Sa bahay ay close na close pa rin kami ni Dev. Hanggang dun lang.

“Ano gusto mong ulam?”Tanong nito sakin pagka upo sa tabi ko.

Nasa sala kami manonood ng Tv at naka-upo kami sa sofa.

“Ikaw bahala, Basta masarap.”pagharap ko rito at ngumiti.

“Adobo o caldereta?”pagbigay niya ng pagpipiliin sakin.

“Adobo na lang. Miss ko na.”pagtulong ko ngunit sinigurado kong rinig niya ito.

“Opo, mam. Miss mo na ang adobo ko.”malambing nitong saad at ngumiti lang ako kahit kinikilig talaga ako.

Bakit hindi na lang kase ako Dev? Ako yung narito. At ng gabing iyon umiyak ako na walang nakakarinig kahit sino.

Walang nagbago s’min pagkakaibigan maliban sa lumalayo na ako sa kaniya tuwing kasama niya si Daisy.

“Kasama na naman niya si Daisy?”pag-uulit ni Emu.

Panabuga ako ng hangin bago tumango, “Ang aga niya umalis para sunduin si Daisy at dun pa sila nag- almusal.”mabagal kong saad.

Napayuko na lang ako dahil baka hindi ko mapigilan ang aking mga luha na kumawala sa mga mata ko.

Nasanay ako na ako lang ang pinaglulutuan ni Dev. Yung tipong kahit anong tanggi ko ay pipilitin niya ako pero kanina hindi iyon ang nangyari.

Mukhang magbabago ang lahat, habang tumatagal.

“Nasan ka na?!”may halong pagkairita ang boses nito.

“Eto na, Emu. Kakain lang ako. Ang aga-aga pa naman e.”reklamo mo ko.

“Oo na, kita na lang tayo Mamaya.”natatawang dugtong ko.

Pinantay ko ang tawag at inalagay ang cellphone sa bag.

Napa pikit ako ng malanghap ang mabangon niluto ni Dev para sa umagahan, ngunit napawi ang ngiti ko nang marinig ang boses nito.

“How's it, Daisy?”boses ni Dev.

Habang pababa ng hagdan. Dahan-dahan akong humahakbang at pinaringgan sila.