Pretty Fake Smile

20 part1

CHAPTER 20

Bumuga ako ng hangin bago dahan-dahan bukasan ang pinto ng aming room. Mabagal akong humakbang papasok sa loob. Hindi ko inalis ang mga mata sa sahig nitong kuwarto.

Saglit na katahimikan ang napatingala sakin. Agaw pansin ang aking pagdating kahit ang mga abala sa pagke kwentuhan ay napalingon sakin, kahit nakatalikod sakin ay halos mabali ang kanilang leeg upang matignan lang ako.

I was tingin naman ako sa kanilang mga titig.

Naputol ang tingin nila sakin nang Isa sa kanila ay nagsalita tungkol sa post na walang katotohanan.

Pansin ko ang babaeng tumayo sa gilid ko. Parehong post ang Nakita ko sa kaniyang cellphone nang inalahad niya ito sakin, samantala ang isang kamay niya ay nasa bewang.

"Totoo pala... Hanggang kailan mo itatago?"

I clenched my first.

Bakit ganto sila?

"Hoy, hayaan mo siya. Inggit ka lang e."sigaw ng isang lalaki mula sa kalayuan.

Isa rin siya sa kaklase ko sa unang subject. Dahil do'n ay umalis na sa harapan ko ang mga tao. Nakarating na ako sa aking upuan ay umupo na ako.

I hear snatches of conversation:

"Ang kapal ng mukha niya para saktan si Daisy."

"Sobra, wala na siyang nararamdaman na hiya."

Wala kayong alam.

Nanatili ang mga tingin ko sa lamesa Hanggang dumating na ang aming professor. Narinig na ang lahat, sa pagkakataon ito ay kinakalimutan ko muna ang problema ko para intindihin ang lesson namin ngayon.

Matapos ang Ilan klase ay may mga bulong pa rin tungkol sakin kahit saan.

Napanguso naman ako ngayon dahil isasarado raw ang room namin. Wala akong lugar na tahimik at walang mga tao.

Saan ako kakain ngayon?

Huwag na lang kaya, pero pano dalawa na kaming nagugutom ngayon. Wala akong magagawa kung di tumungo sa cafeteria.

Nagtungo ako ro'n ay mabilis akong humanap ng bakanteng lamesa, hinihiling na meron at para lang sakin.

Isang lamesa sa gilid ng bintana ng kusina ng cafeteria ay wala sino man ang balak umupo.

I sit alone in the dining hall. I opened my food, after a minute, my food still untouched. My phone besides my bag buzzes incessantly with notifications.

Tumingin ako sa screen nito at nakita ang mga private messages sakin galing sa kung sino-sino.

Iisa lang ang lahat ng kanilang sinasabi sakin:

"What a slut," "She deserves everything she gets," "Poor Dev, having to deal with her." and "Subukan mo lang lumapit sa dalawa kakalbuhin ka namin."

I stare blankly in the screen. I painfully laughed in 3 seconds.

Binasa ko ang tuyong labi.

Makapaghusga sila ay akala mo andoon lahat sila sa buong pangyayari.

Mariin akong napapikit. Nanghihina ako, sumandal ako at napa yapos sa sarili.

Kinuha ko ang tubig at ininom ito. Mabilis kong inilayo ang inumin ko sa aking sarili, pati rin ang aking bibig ay napatakip ako gamit ang kabilang kamay.

Nang mawalan ang ubo ko ang inalapag ko ang inumin. Miski ang pag inom ay nahihirapan ako. Masakit sa lalamunan kapag lumulunok, ganito palagi kapag pinipigilan ko ang sarili ko na umiyak.

Napalingon ako agad sa naramdaman na mabigat sa aking balikat. Nakahinga naman ako ng maluwag ng nakitang si Emu pala ito.

"Hayaan mo yan mga taong dada lang ang alam." she says, sinusubukan pakalmahin ako.

Matipid akong ngumiti, sa tingin ko ay tutulong na ang aking mga luha. Pigil-pigil ko ang aking paghinga.

"Paniwalang-paniwala sila."pag-iling ko, "It's not fair,"paghinga ko ng malalim.

Umupo ito sa tabi ko, kahit iisa lang ang upuan ay nakipagsisikan talaga ito.

Nakalumbaba pa ito habang nasa aking ang atensyon. Tinitignan ko siya at puno ng pagtataka ang mukha nito matapos.

"Baka pati ikaw maniwala na rin?"wala sa sarili kong banggit.

Mabagal itong umiling, "Kahit maging totoo ang binatang nila sayo, sayo pa rin ako papanig. Kaibigan kaya kita pero alam ko sa sarili ko na hindi mo kayang gawin ang mga bagay na yon. Ayaw mong ulitin ang ginawa ng Nanay mo."mahabang lintanya niya at inilapit ang kaniyang kamay sa aking mukha.

Inalis ang buhok na humaharang s aking mukha at inilagay sa likod ng aking tainga.

Nagkangitian kami. Napansin ko naman ang nakakabingin katahimikan ng paligid. Pareho kaming lumingon sa pintuan nitong cafe dahil andoon naman ang mga mata ng lahat dito.

"Wala pa pala akong pagkain. Diyan ka muna, bibili lang ako."paalam na ito at tumayo.

Isang pamilyar na pigura ang aking natanaw na galing sa labas. Nakakasikaw ang init ng araw na tumatama sa kaniyang likod ngunit sapat ito para matukoy na ang kaputian niya. His hair was wet with sweat flowing down his face. Taas at baba naman ang kaniyang mga balikat.

Ang mapupungay nitong kulay karagatang na mga mata ay nangungusap. May ngiti ang pula niyang labi at kahit magulo kaunti ang buhok ay mas bumagay sa kaniya. He's really handsome no matter what.

Tipong malalaglag talaga ang mga panganga ng kung sino man.

Hindi ko na maalala ang huling Nakita ko siyang ngumiti na kasama ako. Nawawala ang kaniyang mga ngiti kapag nasa paligid niya ako.

Nagtagpo ang aming mga mata habang nasa gitna siya ng cafeteria. Napawi ang kaniyang ngiti, nawala ang dalawang halik ng angel sa magkabila niyang pisngi. Dimple.

He frowned for a moment. A grin on his lips as his eyes darkened.

Mabilis kong iniwas ang tingin ko at itinuon ito sa aking pagkain. Mabilis naman akong napalunok.

Bakit mo pa kase tinitignan?

Itinago ko ang aking mga kamay sa ilalim ng lamesa at nakapatong ito sa aking hita. Nilaro-laro ko ang mga daliri.

Tumingala ako, nanlaki ang mga mata ko nang nasa harapan ko na siya. Palihim akong napayapos sa tiyan ko.

Nanatili pa rin ang kaniyang ngisi, "Ang hilig mo pala mang gago. Hindi na ako nagulat at lumabas din ang totoo, may pagmamanahan eh."mababang tono ng kaniyang boses at kumindat.

Nagpatigil ako at natahimik.

Nagbago na siya. Galit na galit siya. Parang hindi naman niya ako kilala. Nawala lang lahat ng pinagsamahan namin dahil sa maling iyon na kahit kailan man ay wala sa intensyon kong Gawin.

Nasa amin na ang atensyon ng lahat at umalis ng ito na parang wala lang sa kaniya ang mga bulungan. Sabagay hindi naman siya ang nasasaktan sa mga ganito, kung di ako.

Bingi-bingihan na lang ako sa mga pinag-uusapan nila ngayon dito. Pansin ko naman ang pagmamadali ni Emu papalapit dito.

"Anong sabi ni Dev sayo?"mahinang tanong nito.

Ginalaw ko na ang pagkain na nasa aking harapan, "Wala. Kumain na tayo, nagugutom na ako." malamig na pala ang pagkain ko.

Nang uwian ayumuwi na agad ako dahil sa pagod. Sa pagsarado ko ng pinto ng aking kuwarto. Ilang hakbang lang ay nakarating ako sa aking kama. Ibinagsak ko ang katawan dito matapos ibaba sa lapag ang lahat ng gamit.

.