One Shot Stories

TEARS

TEARS

I have a simple family with a simple life. But everything change since that accident happened. It all start that bloody night.

Nang gabing 'yon, na sa bahay ako ng kaklase ko, doing some group project. Papa suddenly called me. Akala ko normal stuff lang itatanong niya sa'kin pero pansin kong nahihirapan siyang huminga, so I ask if he's okay. Ang isinagot niya sa'kin ang na pa bago ng buhay ko..

"Clara.... ang nanay at ang kapatid m-mo," unti-unting nanghina ang mga tuhod ko dahil sa kanyang sinabi. Ninakawan daw ang bahay namin. My mom and my younger sister got killed. Since that day, my father didn't smile nor laugh again. Wala ng mababakas na emosiyon sa kanyang mga mata.

Hindi ko man lang siya nakitang umiyak no'ng inilibing na ang mga katawan nina Mama at ni Blaire. Nakaka pagtaka lang kasi ibang-iba na si papa simula ng mangyari 'yon. I know most of you think it's normal.

Nag ba-bakasakali akong bumalik ang ama na minahal ko. Ang papa kong masayahin, pala ngiti at higit sa lahat laging nandiyan sa tabi ko. Final na ang desisyon ko, tatanongin ko siya mamayang hapon.

Agad na akong nag bihis ng pang bahay at bumaba papunta sa sala ng marinig ko si Papa na kinakausap si Uncle Marc sa kanyang cellphone. Hindi ko ugaling maki alam pero hindi ko maiwasan na pakinggan ang mga pinag usapan nila since naka loudspeaker naman ito.

"Mr. James R. Orny, sigurado ka na ba sa desisyon mong 'yan??" Seryosong tanong ni Uncle Marc kay papa. As usual, wala pa rin pinagbago sa mga emosyon niya.

"Yes, Marc, this afternoon clean up the mess," saad niya sabay kuha niya ng isang gunting. Sa uri ng pagkaka sabi ni Papa ay parang may balak siyang masama or I'm just being dramatic again. Dahan dahan akong lumapit sa kanya at kinalabit ito sa may tagiliran niya.

"Papa," pagkuha ko sa atensyon nito.
"Hmm..ano kailangan mo?" Seryosong ani nito na walang emosyong mababakas sa kanyang mga mata. I miss my dad.

"Pa... may alam ka ba sa p-pagkamatay nina Mama at Blaire?" Nauutal kong tanong sa kanya. Kailangan kong malaman ang katotohanan. My curiosity is killing my mind.

"Ehh... what if I know how they died," pagka tapos niyang sabihin iyon ay isang ngiting mala-demonyo ang ipinakita niya sa akin ngayon.
"Have a sit first, before I can explain everything to you. Siguro oras na para malaman mo ang lahat," makahulugan niya akong tinitigan.

"Pa anong oras na para malaman ang alin? Ano ba ang nagyayari," tanong ko sa kanya. I have a bad feeling about this.

"Your mother is a big fat liar bitch. She lied everything about our family. Naghanap siya ng iba, she cheated on me. At doon na buo si Blaire!" Bigla niyang hinahampas ang lamesa sa harap ko. N-no... it can't be.

"Hindi ka naniniwala? Do you remember my brother, your Uncle Blake. Siya ang tunay na ama ni Blaire. Siya ang lalaking palihim na iniibig ng litse mong ina!" Bigla siyang tumayo at itinatapon ang lahat na nahahawakan niya. I think I know how my mother and sister died. I hope I'm not right.

"You probably know how they died," saka ko lang namalayan ang hawak-hawak nitong baril. No.. he didn't kill them! It couldn't be!

"No... Papa.. hindi mo naman yung magagawa... i-it's impossible," saad ko at napapa atras dahil unti-unting lumalapit si papa sa puwesto ko habang nakatutok sa'kin ang kanyang baril.

"My dear.... walang impossible sa taong may galit. Sa taong niloko, ginago at sinaktan ng todo,"saad niya at dahan dahang ikinasa ang baril.

"A-anak mo ako Papa!" matapang kong sigaw sa kanya kahit na nanginginig na ang mga tuhod ko sa kaba ng maramdaman ko ang pader sa likuran ko. Shit, I'm cornered!

"Yes....tama ka. You are my beloved daughter. Pero hinding-hindi ako mag iiwan ng isang bakas man lang or isang witness." Bigla akong nakaramdam ng isang hapdi banda sa aking tiyan.

Bumagsak ako sa sahig habang umaagos ang aking dugo. Ramdam ko ang sakit na nang gagaling sa aking tiyan ngunit wala nang mas hihigit pa sa sakit na nararamdaman ng aking puso.

Mapait akong ngumiti at mahinang umiiyak dahil saking mga nalaman. Ang buhay ko ay puno ng kasinungalingan. Napaka sakit.

"Poor child. I'm sorry to do this Clara. Mission accomplish sir James," isang kilalang boses ang narinig ko bago ako lamunin ng kadiliman. 'Yon ang boses ni uncle Marc.

Patawad rin sa inyo papa at uncle marc, alam kong nag sinungaling sa inyo si Mama. Ngunit may isang lihim pa kayong 'di alam. Hindi mo ako anak papa James. Ang tunay kong ama ay si... uncle Marc.

Sa huling pagkakataon isang luha ang pumatak sa aking pisnge. A tears with nothing but full of regrets. And a regrets that cannot be change anymore.

- 𝐄𝐧𝐝