အခ်ိန္ကား ည ၁၀နာရီ။
ဦးဘုန္းကုေဋသည္ အိမ္ႀကီး၏ တံခါးဝဆီသို႔ ေမွ်ာ္ၾကည့္ကာ အိမ္အေရွ႕တြင္း၌ ေရွ႕ေလွ်ာက္၊ ေနာက္ေလွ်ာက္ျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္လွ်က္ရွိေနသည္။
" အန္ကယ္ နားရင္ နားလိုက္ေလ သား ဆက္ေစာင့္လိုက္ပါ့မယ္"
ဘ႐ိုင္ယယ္သည္ သားျဖစ္သူအား စိတ္ပူပန္ေနသည့္ အန္ကယ့္အား မၾကည့္ရက္ေတာ့ေပ။ ဦးဘုန္းကုေဋသည္ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးအားခ်ကာ..
" သားလဲ မေစာင့္နဲ႔ေတာ့ ဘ႐ိုင္ယယ္၊ အေပၚတက္ၿပီး အိပ္ေတာ့။ ဒီေကာင္ သူ႔အိမ္သူျပန္သြားၿပီ ထင္တယ္"
ဘ႐ိုင္ယယ္သည္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ ဦးဘုန္းကုေဋသည္ အေပၚထပ္ရွိ သူ၏ အခန္းဆီသို႔ တက္သြားေလသည္။ ဘ႐ိုင္ယယ္သည္ ၿခံထဲသို႔ဆင္းလာခဲ့လိုက္သည္။ ၿခံဝနားထိ ေလွ်ာက္လာၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းဆီသို႔ ေငးၾကည့္လိုက္သည္။ မည္သည့္အရိပ္ေယာင္မွ် မေတြ႕၍ ၿခံတံခါးအား ေသခ်ာပိတ္၊ မပိတ္အား စစ္ေဆးကာ အိမ္ႀကီးအတြင္းသို႔ ျပန္ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။ အိမ္မႀကီးတံခါးအား ေသခ်ာပိတ္ကာ အေပၚထပ္သို႔ တက္လာခဲ့လိုက္သည္။ ဘုရားခန္းတြင္ ဘုရားဝတ္ျပဳကာ အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္လိုက္သည္။
ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္း ကိုယ္လက္သန႔္စင္ကာ ညအိပ္ဝတ္စုံအား လဲကာ ဝတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ကုတင္ထက္၌ က်နစြာေနရာယူၿပီး ဖုန္းသုံးေနလိုက္သည္။ ပုံမွန္ေခၚဆိုေနက် vcေလးသည္ ယေန႔တြင္ေတာ့ မေျပာျဖစ္ၾကေပ။ ထိုင္းေကာင္ေလးသည္ သူ႔အားမဆက္သြယ္သည္မွာ တစ္ရက္မွ်ပင္ရွိေလသည္။ ခံ့ႏွင့္ သူ႔အစ္ကိုကေတာ့ အဆက္သြယ္ရွိမည္ဟုထင္မိသည္။
ဘ႐ိုင္ယယ္သည္ online ျဖစ္ေသာ္ျငား တစ္ေယာက္တည္း ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနသျဖင့္ လိုင္းပိတ္ကာ ဖုန္းအား ေဘးရွိစားပြဲေလးတြင္တင္လိုက္သည္။ ေရတစ္ခြက္အား ေသာက္ကာ အိပ္ယာထက္ လွဲေလွ်ာင္းလိုက္သည္။ စိတ္ထဲ လြမ္းဆြတ္ေသာ္ျငား ၾကာၾကာပင္ မလြမ္းႏိုင္။ မ်က္ဝန္းတို႔သည္ တစ္ခဏအတြင္းပင္ မွိတ္ကာ အိပ္ေမာက်သြားရသည္။
* ေဒါက္! ေဒါက္!*
အခန္း၏ တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ လန႔္ကာႏိုးလာရသည္။ အခန္းမီးအားဖြင့္ကာ အခန္းတံခါးဝဆီသို႔ ထသြားလိုက္သည္။ အခန္းတံခါးအား ဖြင့္ၾကည့္လိုက္လွ်င္ အျပင္၌ မည္သူမွ်မရွိ။ ဘ႐ိုင္ယယ္ အိပ္ခ်င္ေနရာမွ ႐ုတ္တရက္ မ်က္ဝန္းမ်ား ျပဴးက်ယ္သြားသည္။ မည္သူမွ် ရွိမေနပါပဲ သူ၏အခန္းတံခါးအား ဘယ္သူက ေခါက္ရတာလဲ..။
YOU ARE READING
ကိုယ့်ရဲ့ အထက်တန်းစား|| မှိုင်း
Fantasyအောက်ပါ fiction သည် 18+ အမျိုးစားဖြစ်သည့်အတွက် အသက်ပြည့်ပြီးသူများသာ ဖတ်ရန် သတိပေးအပ်ပါသည်။ 18+အမျိုးစား ဖြစ်သည့်အပြင်၊ စကားလုံးရိုင်းများ ပါဝင်သည့်အတွက်ကြောင့် သဘောကျမှသာ ဖတ်ရန် ပြောကြားလိုပါသည်။ စကားကြမ်းများ၊ အပြောဆိုရိုင်းများ မကြိုက်လျှင် မဖတ်ရ...
