Μια μέρα μετά, το απόγευμα ο Αντώνης φεύγει από την APMAS μαζί με τον Παναγιώτη. Μετά την απουσία του ενός από τις υποχρεώσεις που αδίκως έχασε, έχουν πολλά να συζητήσουν. Έτσι οι διό τους αποφασίζουν να συνεχίσουν την δουλειά στο σπίτι του Αλεξανδρή.
«Έλα πέρασε! Η Φωτεινή λείπει ακόμα στο γραφείο» Του λέει.
Ο Αντώνης αφήνει το κινητό του τηλέφωνο στο σαλόνι και τον ακολουθεί μέχρι την κουζίνα. «Να βάλω καφέ;» Τον ρωτάει.
«Ναι βάλε» Απαντάει ο Αντώνης.
Ο Παναγιώτης παίρνει τους καφέδες και του λέει να τον ακολουθήσει στο γραφείο του στον πάνω όροφο. «Ο Στέφανος;»
«Θα έρθει σε κανένα πεντ-»
Δεν προλαβαίνει να ολοκληρώσει την πρόταση του, το κουδούνι χτυπάει. «Ο Στέφανος είναι, πάνε να του ανοίξεις και ελάτε πάνω!» Του λέει ο Παναγιώτης.
Τα δύο αδέρφια ανταμώνουν στην πόρτα και μαζί ανεβαίνουν στο πάνω όροφο για να συνεχίσουν την κουβέντα τους.
Η πόρτα του δωματίου στον πάνω όροφο, κλείνει.
_______________
«Λες να ήρθε ο Παναγιώτης;»
Η Αρχοντία αμέσως μετά την Φωτεινή, περνάει στο σπίτι της. Η πρώτη, μοιάζει αρκετά υποτονική και όσο περνάει ο καιρός το πρόσωπο της αποκτά μια μελαγχολία που την ακολουθεί καθόλη την διάρκεια της ημέρας. Παλιά δεν ήταν ποτέ της έτσι. Πάντα κάτι την ενοχλούσε, πάντα πίστευε ότι ζει μια λάθος ζωή. Μα τώρα; Τι στο καλό τρέχει μαζί της; Μήπως τώρα ζει την λάθος ζωή; Αναρωτιέται.
«Δεν νομίζω. Δεν θα ήταν το αμάξι έξω;» Της ρωτάει το αυτονόητο.
«Και άμα το έβαλε στο γκαράζ;»
«Ο Παναγιώτης; Που αν μπορούσε να το αφήσει και ξεκλείδωτο θα το έκανε;» Λέει η Φωτεινή βάζοντας τα ψώνια στο ψυγείο. Η Αρχοντία την βοηθάει με την τακτοποίηση. Ωστόσο, οι σκέψεις της δεν την αφήνουν να συγκεντρωθεί ούτε στα πιο απλά πράγματα, όπως αυτό.
«Παιδί μου τι κάνεις; Βάζεις τη φέτα στο ντουλάπι; Θα χαλάσει!» Της λέει η Φωτεινή τοποθετώντας το στο ψυγείο.
«Με συγχωρείς!» Της λέει η Αρχοντία τραβώντας τα μαλλιά της από την αγανάκτηση. Έχει χάσει το μυαλό της τώρα τελευταία.
«Έχει γίνει κάτι;»
Οι δύο φίλες κοιτάζονται μεταξύ τους...
________________
«Ρε μαλάκα που άφησα το κινητό μου;» Λέει ο Αντώνης διακόπτοντας το λογύδριο του Στέφανου. Αρχίζει να ψάχνει στις τσέπες του, το μπουφάν του, τριγύρω στο γραφείο και οι άλλοι συμμετέχουν.
BẠN ĐANG ĐỌC
Αιθαία (Β7)
Lãng mạnΕίχε την τύχη και την ευλογία να αγαπήσει και να "υπηρετήσει" τον τόπο του σε σχετικά νεαρή ηλικία. Ο κόσμος της Καλαμάτας τον εμπιστεύτηκε με μάτια κλειστά για νεαρό δήμαρχο της πόλης. Ωστόσο, πέρα από δήμαρχος ήταν και ένας άνθρωπος που κάποια στ...
