Κεφάλαιο 28

74 9 71
                                    

______________________
Αρεόπολη Μάνη 2018
Δυτική Λακωνία

Η Μάνη είναι ένα ιστορικό μέρος της Πελοποννήσου. Η περιοχή της φαίνεται να ήταν κατοικημένη από την Παλαιολιθική εποχή. Από αρχαιοτάτων χρόνων, οι Μανιάτες ισχυρίζονταν ότι ήταν απόγονοι των και συχνά είχαν χαρακτηριστεί ως τέτοιοι. Στην , οι Μανιάτες είχαν τη φήμη των σκληρών και περήφανα ανεξάρτητων , που ασκούσαν και συμμετείχαν σε άγριες . Βέβαια τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σχέση με το σήμερα.

Ο Αντώνης πίστευε ότι δεν υπάρχει καλύτερη περιοχή να επισκεφθεί με την πρόσφατη του σχέση πλην της Μάνης, ακόμα και αν ξέρει ότι η κοπέλα έχει μισή καταγωγή από εκεί.

«Τώρα, φλερτάρω με το ενδεχόμενο να μας αναγνωρίσουν έτσι;» Την ρωτάει κοιτώντας πότε δεξιά και πότε αριστερά.

Η Λήδα χώνεται μέσα στην αγκαλιά του και μαζί βαδίζουν στους δρόμους της Αρεόπολης. «Μπορεί αν και... σπάνια έρχομαι. Οι Μανιάτες πρέπει να με κοιτάξουν καλά-καλά και μόνο λίγοι θα αναγνωρίσουν ότι είμαι από εδώ. Βλέπεις, πήρα το επίθετο της μητέρας μου. Άρα το 'Τίνος είσαι εσύ;' Δεν πιάνει σε εμένα» Λέει γελώντας.

Ο Αντώνης την κοιτάζει σκεπτικός. «Αλήθεια; Δεν μου είχες πει ότι έχεις στο επίθετο της μητέρας σου. Θα γίνω αδιάκριτος αν σε ρωτήσω τον λόγο;» Την ρωτάει αν και ξέρει εκ των προτέρων ότι είναι αδιάκριτο.

«Α! Ανοίγεις μεγάλη συζήτηση. Ας πούμε ότι δεν ταίριαζαν οι γονείς μου. Βλέπεις σε εμάς το... παπούτσι από τον τόπο σου... ίσχυε. Τουλάχιστον για τον πατέρα μου»

«Άρα αυτός έφταιγε;»

«Ναι! Εγώ αναγνωρίστηκα ως Λήδα Λάσκαρη. Αλλά, στην πορεία, άλλαξαν τα πράγματα»

Για λίγο κυριαρχεί η σιωπή. Ίσως θα έπρεπε ο Αντώνης να αλλάξει θέμα. «Καλά όπως και να έχει, ένα επίθετο δεν είναι τόσο σημαντικό. Και πάντα να ξέρεις πως ότι γίνεται, είναι για καλό» Ξυστά πέρασε από το μυαλό του η σκέψη του διαζυγίου. Άραγε, τι καλό θα προκύψει από όλα όσα ζει στο τώρα; Αναρωτιέται. Ας πούμε ότι τώρα, το παλεύει.

«Δεν θα διαφωνήσω. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά. Και μεσημέριασε, δεν πάμε να φάμε κάτι;» Τον ρωτάει όσο ανεβαίνουν έναν πέτρινο δρόμο.

«Ναι, και εγώ πείνασα»

«Θα σε πάω σε ένα πολύ ωραίο, έχει εκπληκτικά φαγητά. Θα ενθουσιαστείς!» Του λέει σαν μικρό παιδί.

Πέντε λεπτά μετά, μπαίνουν στο αυτοκίνητο και ξεκινούν για τον προορισμό τους.

Για κακή τους τύχη, ένας παπαράτσι πρόλαβε να τους αναγνωρίσει –τουλάχιστον τον Δήμαρχο Καλαμάτας- και φυσικά να τους φωτογραφίσει, βεβαιώνοντας τον εαυτό του, ότι μια μέρα ακόμα έβγαλε το ψωμάκι του και ότι έδωσε στον κόσμο έναν λόγο να ασχολείται. Δεν υπάρχει πιο ξεκάθαρη απάντηση -για το αν είναι ακόμα με την Αλεξανδρή ή όχι- από μια φωτογραφία που δείχνει ξεκάθαρα ότι τουλάχιστον εκείνος έχει προχωρήσει συναισθηματικά.

Αιθαία (Β7)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora