TOMRİS | Gerçek Ailem

40) "Ziyaret"

Selamınhelloooo!! Tospiklerimm ben geldim!! Nihayet tatil bitmeden yetiştim. Ya bu bölüm yazmak ne zor iş arkadaş. Bundan sonra kısa ama sık bölümler yazacağım gibi. Aylarca beklettiğim için sizi beklediğinize değsin diye uzun bölümler yazıyorum ama aşırı zorlanıyorum. Eğer yapabilirsem ayda bir değilde iki haftada bir bölüm atacağım.

Neyse gelelim bölüme. Bomba gibi bir bölüm yazdım size. Oylarınızı ve satır arası yorumlarınızı bekliyorum!!

Medyada Mustafa Kemal var. Bölümde kim olduğu geçiyor :))

Sınır koymayacağım bu sefer ama yorumlar düşerse bozuşuruz!!

Hadi bölüme geçin...

Keyifli okumalar...

Bölümü yazarken dinlediklerim
NF - Pandemonium
The Neighbourhood - Sweater Weather
Lana Del Rey - Diet Mountain Dew

(Bu arada panoya Tomris için hazırladığım playlisti paylaşacağım. Eklemek istediğiniz şarkıları yazarsanız sevinirim. Hepinizi panoma bekliyorum.)

°

Yolda gezinen gözlerimi yanımdaki oğlana çevirdim. Ofladım. Dün nasıl ona abi derdim? Nasıl ya nasıl?

Salak mıydım ben?

Aptallaşmış mıydım?

Derdim neydi benim?

Dilimi eşek arıları soksaydı keşke! Allah'ım dilimdeki tüy bitseydi de o kelimeyi dile getirmeseydim keşke! Dilim kopsaydı da konuşamasaydım keşke!

"Off!"

"Ne oldu?"

Kamer'in sorusuyla gözlerimi kapattım sakinleşmek için. Dün yaptığım patavatsızlık yetmiyormuş gibi şimdi de dışımdan tepki veriyordum.

Allah'ım canımı al, al emanet al ya!

"Sana ne!" diye çıkıştım sorusuna karşılık. Arsız arsız güldü. "Gülme!"

"Gülmüyorum," derken bile gülüyordu.

Kollarımı göğsümde kavuşturup başımı cama yasladım. Onun sırıtan yüzüne görmeye tahammülüm yoktu. Ah benim salak kafam! Bok var gibi ötmüştüm her şeyi. Yanımdaki maymunun ağzına da laf vermiştim böylece.

"Kendi içinden konuşmayı bırak."

Duyduğum cümleyle gözlerim irileşti. Yoksa, yoksa az önce de mi dışımdan konuşmuştum? Gözlerimi kapattım. Hayır, bu kadar aptal değildim ben.

Bence bundan o kadar da emin olma.

"Dışından konuşmadın korkma. Sadece, yüz ifadene bakınca içinde çeliştiğini anlamamak imkansız."

Gözlerimi açtım hemen. Büyük bir rahatlamayla nefes aldım. Oturduğum yerde dik bir konuma geldim. Yanımdaki gebeşe göz ucuyla baktım.

"Ne zırvalıyorsun sen be!" diye çemkirdim.

Gülüp "Hiç," dedi.

Güler gibi bir ses çıktı ağzımdan. "Hiçmiş," diye mırıldandım.

"Dün olanlar," dediğinde lafını kesmiştim.

"Dün olanlar bir anlık duygu patlamasıydı, daha fazlası değil. Yani hâlâ sana sinirliyim ve hayır abim değilsin. Bir özürle veyahut sarılmayla her şeyi sineye çekeceğimi sanıyorsan çok yanılıyorsun. Ben Ahu Tomris'im, bana yapılanı asla unutmam ve herkesi öyle hemencecik affetmem."