Duş aldıktan sonra işe gitmek için hazırlandım. Montumu askıdan alıp giydim ve eve son kez kontrol amaçlı bakarken kapıya yöneldim, çıktıktan sonra kapıyı kitledim ve durağa doğru yürümeye başladım.
Bir kaç adım attıktan sonra telefonumun çalmasıyla, aynı anda karşımda gördüğüm şeyle gözlerim kocaman açıldı, şok olmuştum. Daha doğrusu şaşırmıştım.
Eymen bey arabasıyla tam önümde duruyordu. Affalamıştım?! Arabadan inip bana doğru yaklaşırken ben çalan telefonumdan bihaber bana doğru gelen heybetli Adama bakıyordum.
"Günaydın Kayra! Neden açmadın telefonu?" Sormuştu ben hala mal gibi yüzüne bakarken. Bi an kendime geldim ve "Şey sizin ne işiniz var burda sabah sabah?" diye sordum. "Seni almaya geldim , bi sorun mu var? Bu arada seni arayan bendim lütfen kaydet numaramı."
"Hayır sorun yok sadece şaşırdım, hem ne gerek vardı sabah sabah?" Dedim. "Hadi acele et geç kalmayalım!" Diyerek arabaya yöneldi ve eliyle binmem için işaret etti.
"Bu adam ne yapmaya çalışıyor ya? Sabahın köründe hangi patron gidip işçisini evde. Alır ki?" Diye geçirdim içimden.
Sessizlik varmıştı ortamı yanımdaki Adam konsantre olmuş yola bakarken, arada Yeşillerini bana doğru çevirmeyi ihmal etmıyordu. "Bugün yeni stajyer gelicekmiş" diye atıldım. Oda bana anlık tek kaşını kaldırarak bir bakış atıp yolla dönerken "Çok mu merak ettin?"diye sordu düz bi şekilde.
"Evet, acaba nasıl biridir acaba 1 ay çalışacakmış bizimle, acaba alınacak mı işe?"diye sordum. Pek ses etmedi bu konuda. Yarım saatin sonunda iş yerine varmıştık.
Arabadan inip girişe ilerlemeye başlarken "Çıkışta bekle lütfen beni, senle konuşmak istediğim bişey var!"diye atıldı. Başımı sallayarak onay verdim.
İçeri girdiğimizde o direk kendi odasına yönelmişti. Şükür Gülhan abladan başka kimse yoktu daha o yüzden kimse farkına varmamıştı birlikte geldığımızın .Yani umarım öyledi. Kimsenin Eymen beyin beni kaç defa eve götürdüğü ve özellikle bugün sabah evden aldığını bilmesini asla istemiyorum. Bunu ona söylemem gerekiyordu hemde hemen.
Kaç saat çalıştıktan sonra molaya çıktım.
Kendime yaptığım sıcak kahveyi yudumlarken, düşünmeye başladım Eymen beyin yanındayken sürekli hissettiğim o kasılmalar neyin nesiydi? Gerginlik mi? Çekingenlik mi? Yada ben... yoksaa...!
Yok artık sacamalama Kayra mal mısın oğlum! Ne Hoşlanması? Bu düşünceleri hemen kafamdan sildim ve işe geri döndüm.
"Merhaba, ben Deniz yeni stajyerim" nazikçe gülerek konuştu. Uzun boylu, esmer tenli yapılı olmasına rağmen doğal duran vücudu çok güzeldi gerçekten. "Hoşgeldin Deniz ben Kayra derken el sıkıştık, o uzunca elimi tutup gözlerime bakarken ayni anda Eymen bey yanımıza gelmişti. Kaşları çatık şekilde bize bakarken "Kayra" diye seslendi biraz sert bir tonda.
"Deniz, yeni stajyer geldi Doktor bey! Dedim ve o arada Deniz elimi bırakmıştı.
Eymen bey afallamış çocuğa doğru yöneldi ve elini uzattı "Hoşgeldiniz" diyerek elini sertçe tuttu.
Denize etrafı göstermek için görevlendirilmiştim Gülhan abla tarafından. Aynı zamanda bu iyidi Denizle konuşma fırsatı da bulmuştum Deniz çok iyi bir insandı aslında mizah anlayışı da çok iyiydi, yani aslında kafa dengi bir insan. Çok çabuk arkadaş olmuştuk.Tabi bu galiba Eymen beyin hoşuna gitmemişti sanırım.
İş bitmişti yine herzaman ki gibi herkes çıkmak için hazırlanıyordu. Ben ise sabah Eymen beyin söylediği şeyleri unutmuştum, ta ki kendisi herzamanki gibi en son çıkandı. "Kayra işin bittiyse çıkalım" dedi bana düz bi sesle. Onu onayladım ve birlikte çıktık. Bunu neden kabul etiğimi hiç bilmiyordum neden bu adamın beni eve götürmesine izin veriyordum ve hangi sıfatla arabasında yanı başında oturuyordum ben?!.
"Bu Cuma günü benim Doğum günüm, o yüzden Cumartesi akşamı partı vereceğim gelirsen beni çoktandır mutlu edersin, yani merak etme ben herkesi davet edicem iş yerindekiler de geliyor." Dedi ısrarcı bakışlarla.
"Tamam o zaman gelirim,bu arada teşekkür ediyorum davetiniz için." "Kabul ettiğin için ben teşekkür ederim Kayra, cumartesi akşamı seni almaya geleceğim zaten herkes ile mekanda buluşacağız."
🙃🙃🙃
