Resmen benim sevgilim vardi hala çok şaşkındım. Nasıl hissetmem gerektiğini bilmiyorum. Acaba çok mu acele ettim?
Açılmasamıydım? Pişmanlık duyuyordum sanki.
Bugün cumartesi olduğu için Eymen beni dışarı davet etmişti. Duş alıp hazırlandıktan sonra, montumu alıp çıktığımda Eymen arabasında beni bekliyordu. Arabaya bindim, ona doğru baktım "Selam" diyerek gülümsedim. "Selam, hoşgeldin nasılsın?"diye sordu "İyim teşekkür ederim"cevapladım kafamı öne doğru çevirerek.
"Ac mısın?"sordu bana yandan bir bakış atarak, öğlen olmuştu kahvaltı da yapmamıştım geç uyandığım için o yüzden "hı..hım.." diye yanıtladım kafamı sallarken.
Yarım saatlik yolun sonunda cafe tarzı bir yere gelmiştik. "Nereye oturmak istersin?" Diye sordu, " fark etmez bana her yer uyar" dediğimde elini belime koyup " şu tarafa geçelim o zaman" diyerek beni masaya yöneltti.
Sipariş faslını geçtikten sonra bana bakıyordu gözlerini gözlerimle buluşturduğu an içimdeki pişmanlık duygusu yok olmuştu sanki ben bu adama mecburmuşum gibiydi.
"Kayra, iyi misin?" Telaşla sormuştu. "İyim sorun yok!" Yok böyle olmazdı bu ne kadar çekinsem de benim açılmam gerekiyordu yoksa 2 lafı bir araya getirmezdim bu haldeyken.
Eymen dedim "Efendim" dedi " Şey dicektim biz şimdi şey mi olduk...şey?" "Ney..?" "Şey işte sevgili mi...?" Kısık sesle ona doğru yaklaşarak sordum.
Güldü! " Evet güzelim! Ama dediğim gibi acele etme, seni zorlamak istemem, yavaş yavaş tanırız birbirimizi. Ama çok bekletme beni." Diyerek göz kırptı. Yüzümde bir tebessüm oluştu.
Yemeğimiz geldikten sonra, en sonunda derin sohbetler ettmiştik önce ben başladım biraz geçmişimi anlatmaya, sonra da o kendininkini anlatı, göründüğü gibi değil di o aslında çok kafa dengi birisi.
En son ne zaman bu kadar güldüğümü hatırlamıyordum. Ona alışmıştım, aslında birlikte çalıştığım yaklaşık 5 ay içerisinde aramızda bir takım konuşmalar ve sohbetler ediyorduk ama bu denli konulara hiç değinmemiştik.
Ona karşı açık olmaya başladım. Ondan galiba gerçekten hoşlanıyordum.
Yaklaşık 2 saat oturduğumuz yerden çıktık ve benim ısrarım üzerine sahile gittik. Ve yürümeye başladık, ikimizinde yüz ifadesinden belliydi mutlu olduğumuz.
Yan yana yürürken ikimizinde elleri yandan sarkık tı, ve aramızdaki bu mesafeyi biraz daha kapatmak adına yakınlaştık, aynı zamanda ellerimizin birinine sürtmesi, kalbimin hızla çarpmasına sebep olmuştu!
"Kayra!" Dedi ve ikimizde aynı anda durduk. Önüme doğru döndü ve gözlerime baktı. "Kayra, sen nasıl bu kadar güzel olabiliyorsun? Sana bakarken eriyen kalbım ritmini şaşırıyor...!" Derken gözlerine bakıyordum aynı zamanda söylediği sözleri kulağımı süslüyordu. Cesaretimi topladım ve elimi boynuna doladım, kaşları çatılmış şekilde sustu o an. Dudaklarımı onun dolgun yumuşak dudaklarına bastırdım! Kendimden asla beklemediğim bir şey di o ellerini belime dolarken gözlerimizi kapattık, alt dudağımı dudaklarının arasına alıp emerken, öylelikle bende karşılıklı vermiştim.
Öpüşmeye devam ederken ilk defa! İlk defa bir Adam ile öpüşüyordum ve bu o kadar iyi ve güvende hissettiriyordu ki, sanki zaman durmuştu dakikalar boyunca öpmüştü beni o kadar nazik ti aynı zamanda bir o kadar da istekli öpüyordu.
Ayrıldı dudaklarımız nefes nefese kalmıştık, anlını anlıma yasladı "Artık kurtuluşun yok, benimsin güzelim!" Dedi nefes nefese.
"Bırakma beni, o zaman hep benimle kal yalnız bırakma!" Dedim. Ellerini yanağıma getirip "Asla bırakmam...Asla!".
Yazmayı bırakacak gibiyim bazen 🥲
Tutmadı kitap 💔
Ama olsun umudum ölmedi daha!💕😂
