Eymen den...
Bu çocuk uyurken bile nasıl bu kadar tatlı ve etkileyici olabiliyor? Ben gerçekten bu çocuktan hoşlanıyorum ama nasıl söylesem bilmiyorum.
Saat çok geç olduğu ve Kayra sarhoş olduğu için en iyisi olduğunu düşünüp Kayra yı kendi evine götürdü ve kendi yatağına yatırmıştı. Ona ne kadar da Zaafı olsa da ona asla bu halde dokunmazdı çünkü ona bakmaya bile kıyamaz ken başkasının ona öyle yaklaştığını görünce baya sinirlenmişti.
Üstünü değiştirip yatağa yatırıp yüzüne bakıyordu, büyük bir gülümseme ile elini yavaşça yanağına doğru götürdü be hafifçe okşadı "Ben ne yapacağım seninle, şimdi böyle karşımda uzanıyorsun mışıl mışıl uyuyorsun ama sana dokunamıyorum,Off! Ama bekle ve gör eninde sonunda benimsin Güzelim!", tabi aynı zamanda da daha fazlasını istesede asla yapmazdı bunu ona.
Kayra ne kadar uyuklamış olsada herşeyi duymuş ve çaktırmadan uyuma numarası yapmıştı. Fazla yorgun olduğu için zaten çoktan uyuya kalmıştı.
"Günaydın Kayra, nasıl hissediyorsun iyimisin?" Diye sordu üzerinde siyahRambo atlet altına da gri eşofman ile içeri girdi Eymen ayni zamanda havluyla saçlarını kurutmaya başladı duştan çıktmıştı. Kol kasları çok çekiciydi büyük elleri ve uzun kemikli parmakları, ıslak anlına düşen saçları arasında gidip geliyordu ve bu görüntü Kayra yı etkilemiş olacak ki dipi düşercesine baktı adama.
...
"Günaydın, şey ben özür dilerim dün Akşam size çok zahmet verdiğim için ve yaptığınız her şey için çok teşekkür ederim!" Bunları söylerken aklına akşam bu adamın o uyurken söylediği şeyler geldi.
Nasıl olabilirdi Eymen bey nasıl benden hoşlanabilir di, yani sorun ikimizin de erkek olması değil ben böyle şeylere karşı değildim asla ama onun gibi mükemmel biri nasıl olur da benim gibi sıradan birini sevebilir. Sevmek mi? Bu düşünce bile kalp ritmimi hızlandırıyordu.!
"Asıl ben üzgünüm seni kolundan tutup zorla çıkardım ordan.Kendime bir an hakim olamadım." Dedi. "Anladım" diye cevapladım. Kahvaltı hazırlamıştı aslında eve gitmek istemiştim ama Eymen bey ısrar edince kaldım.
Kahvaltı yapmıştık ve biraz daha oturmam için ısrar etmişti az sohbet etmiştik bana hayatımla sorular sormuştu bende ona.
Ama dün akşam ki söyledikleri içimi yiyordu! Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum? Nasıl davranmam gerekiyor? O patron du ben ise çalışanım sadece? Nasıl sevebiliriz birbirimizi? Peki ya ben ben ne istiyordum?
***
2 hafta sonra...
Eymen beyin evinden gittikten sonra kafam çok karışıktı ne hissettiğimi bilmiyordum.
Ama bildiğim tek şey ona karşı kesinlikle boş olmadığım di her an onu görme isteği vardi içimde. Ona karşı daha önce kimseye karşı beslemediğim duygular vardi. Ve bana verdiği hissiyat çok yakınmış gibi sanki çok önceden beri tanıyormuşum gibiyim.
Çok süre düşündükten sonra ondan uzaklaşmaya başladım iş yerinde vesaire heryerde öncesi gibi olmamaya başladım bi nevi kendimi test etmeye çalışıyordum, ki bunu yaparken karşı tarafı unutmuştum.
Eymen bey benim ona olan bir an ki uzaklaşmadan hiç hoşnut olmadığı o kadar beliydi ki son 1 buçuk haftadır iş yerinde normalden daha ciddi ve öfkeliydi bağırarak konuşuyor, tersliyordu bazen de bizi.
Geç olmadan farkına vardım her şeyin ben.
Ben galiba bu adamdan hoşlanıyorum! Yani her gece onu düşünüyorum her an aklımda çalışırken eve giderken ve sürekli onu düşünerek hareket ediyorum. Dinlediğim şarkılara bile anlam katıyordu. Önceden çok sıradan ve yalnız olan hayatımın bir çok yerine anlam katmıştı.
Tüm cesaretimi topladım ve şu an hasta olmadığı için herkezin bir işle meşgul olduğunu gördüm, ve Eymen bey odasındayken, kapısına doğru yöneldim ve tıkladım "Gel" diye seslendi düz bir sesle.
İçeri girdim ve onun mutsuz gözleri işe buluştu gözlerim. Kapıyı kapatıp ona doğru döndüm "Eymen seninle işten sonra konuşabilirmiyiz , lütfen?" Sordum.
"Bencede konuşmamız lazım" dedi, kafamı saladım ve odadan çıktım.
To be continued.... 💋
Yorum yapmayı ve yıldızı unutmayın 💕💕
