Bal Debiutantek | Dramione

Rozdział 28: Dwa przyjęcia, jeden pogrzeb

Uwaga, rozdział nie jest sprawdzony!

Z tego powodu, że wariuje mi Word i szlag mnie dzisiaj strzeli XD

Ogarnę to jutro.

Gdy nadszedł dzień pierwszego balu, wszystkie uczestniczki Eliminacji od rana siedziały w salonie, obserwując ciężką pracę Alicji i Daphne. Obie czarownice działały na najwyższych obrotach, w pocie czoła koordynując ostatnie przygotowania. Całe pomieszczenie zamieniło się w graciarnie, zapełnioną różnokolorowymi zdobieniami, sukniami zaproszeniami i katalogami, a dziewczyny starannie ustalały detale, sprawdzały dekoracje i pilnowały, aby wszystko było perfekcyjne.

– Nie mogę uwierzyć, że ten tydzień zleciał tak szybko – mamrotała gorączkowo Greengras, tonąc w swoich długich notatkach. Miała chaotycznie związane, skołtunione włosy, a jej spojrzenie non stop wertowało plan balu.

Alicja podniosła wzrok znad magazynu z kwiatami i westchnęła.

– Cóż, z pewnością był to tydzień intensywnej pracy. Mam nadzieję, że każdy doceni trud, jaki w to włożyliśmy – dodała, patrząc podejrzliwie na Gemmę. – I nikt nie postanowi sabotować naszej pracy.

Daphne zajęta układaniem miejsc przy stołach, skinęła głową z aprobatą.

– Musimy upewnić się, że wszystko będzie doskonałe. Wątpię, by Draco wybaczył nam sknocenie urodzin swojej matki.

Niestety, nawet pomimo starań, pojawiły się nieprzewidziane problemy. W pewnym momencie okazało się, że źle zlecono ułożenie kwiatów, które dobrano w niepasujących do siebie kolorach, a ozdoby na ścianach zaczęły opadać. Fawley i Greengras, mimo że pracowały nad tym od samego świtu, musiały sprężać się jeszcze szybciej, aby naprawić wszelkie niedociągnięcia.

W międzyczasie Hermiona i Verena dostrzegły, że jedna z zaproszonych grup muzycznych nie pojawiła się na czas. Zaniepokojone organizatorki postanowiły natychmiast działać. Bez wahania wysłały swoje patronusy do zespołu, pytając o powód spóźnienia. Po chwili otrzymały przerażające wieści – jedna z wiolonczelistek zachorowała na smoczą grypę i nie będzie w stanie wystąpić.

– Jesteśmy skończone – westchnęła dramatycznie Alicja, chowając twarz w dłoniach. – Kwartet Spetryfikowanych Wiedźm to ulubiony kolektyw lady Malfoy. Grają na jej urodzinach co roku!

Daphne podeszła do koleżanki z grobową miną, po czym położyła jej dłoń na ramieniu, starając się ją uspokoić. W międzyczasie Anastazja, nie chcąc tracić czasu, rozpoczęła gorączkowe poszukiwania innej alternatywy.

– Gemma, czy twoja kuzynka nie gra przypadkiem w hotelach we Francji?

Farley wygięła usta.

– I co w związku z tym?

– Może mogłaby nam pomóc?

Gemma wywróciła oczami, powoli wstając z fotela, na którym przez ostatnie godziny czytała kolorowe magazyny.

– Wyjaśnijmy sobie coś. Jesteśmy rywalkami i nie mam zamiaru wam pomagać.

Daphne łypnęła na nią z irytacją, ale Anastazja nie dawała za wygraną.

– Gemma, to chodzi o wspólny interes. Współpracując, możemy uratować sytuację. A poza tym, czy nie zależy ci, żeby pani Malfoy miała przyjemne urodziny? – rzuciła z dramatycznymi przerwami, między zdaniami, by wzbudzić w koleżance wyrzuty sumienia.

– Nie.

Daphne i Anastazja wymieniły spojrzenia, zaskoczone szczerą odpowiedzią koleżanki. To trochę zbiło je z tropu, więc Verena przejęła inicjatywę.