Since Then

Chapter 31

It was fun riding the bicycle with Saxon. Minsan ay pinapabilisan niya at minsan and sometimes he'd sway his bike until my lips spewed the wow word. Hindi ako tumitili dahil hindi naman ako takot, biker din ako ngalang ay hindi naman ako propesyonal.

Napapatawa lang ako kapag pinapabilisan niya pero nakauwi din akong buo at hindi nadisgrasya. Malaki ang ngisi ko nang makababa ako sa bisekleta ni Saxon. Napangisi din siya nang makita ang itsura ko.

"Ang gulo ng buhok mo sa may noo." saad niya at tinuro niya ang buhok ko.

Sinuklay ko yun at inayos ang bag ko. "Salamat sa paghatid sakin. Ang cool noon. Next time magkarera tayo sa may windmill."

"Hambong ka talaga, Nan. Hindi ka naman mananalo sakin." Nakataas kilay niyang kontra sakin pero kumibot ng kunti ang kanyang labi.

I rolled my eyes and put my hands on my hips. "Hindi na ako matatalo no, asa kang matatalo mo na naman ako."

He crossed his arms against his chest, he sat straight on his bike, leaving his legs standing on the ground to balance him. "The last time I checked, nahulog ka sa burol dahil hindi ka masyadong magaling sa pagbike noon. Ang angas mo kasing magyaya ng karera sakin. Yan tuloy, nakarma ka."

"Hoy!"

Pinalo ko ang kanyang braso at nakayuko siyang tinanggap ang palo ko pero malutong siyang tumawa.

Frowning, I looked at him while my hands went back to my hips. Smiling, he grabbed his bag from his back and fished something in it. May kinuha siyang paper bag, linagay sa basket pagkatapos ay sinara ang bag niya pagkatapos ay kinuha ulit ang paper bag na yun at binigay sakin.

"Para sa'n 'to?" taka kong tanong.

Kumapit na siya sa manibela ng kanyang bisekleta at yumuko para maghanda ng umalis. "Para sayo yan, that's my Valentine's day gift to you. Happy Valentine's day, Nan." His face flashed a pink color and as soon as he said it, he pushed his bike away from me leaving me standing alone near the light post.

Lumingon ako sa kanya at hindi na nakapagpasalamat pa dahil wala na siya. Kumaripas siya ng paandar sa bisekleta niya. Pumasok ako sa bahay na tahimik. Yung regalo ni Saxon ay nasa loob ng bag ko dahil magtataka si kung bakit may parcel ako. Pumasok ako sa kwarto ko at agad na binaba ang bag dahil ang bigat.

I closed the door of my room. I turned the knob to lock. I hadn't changed my school uniform into my house clothes yet and I still had my socks on my feet. I sat down on the floor, grabbing the parcel I discarded the box. Tumaas ang saya hanggang sa mukha nang makita ang binigay na regalo ni Saxon sakin.

"Oh my gosh, twilight books!" I exclaimed.

Nagtatalon-talon at nagsasayaw-sayaw ako sa tuwa nang makita ang regalo ko nang biglang sumigaw si Mama mula sa baba.

"Nan! Anong nangyayari sayo diyan?! Magigiba ang bahay natin sayo!"

Agad akong napatigil sa pagtatalon sa kwarto ko at napatakip ng bibig dahil sa nilikha kong ingay. Muli akong umupo sa sahig at kinuha ang isang set ng kompletong libro ng twilight series.

"Grabe ka na sakin, Saxon." bulong ko sa sarili.

Mabilis kong kinuha ang cellphone ko mula sa bag at tinext si Saxon. Malapit nang mag-expire ang load ko at kailangan kong itext siya para kahit papaano ay malaman niya na malaki ang pasalamat ko sa ginawa niyang kabutihan.

Nan:
Grabe kang magregalo sakin, Saxon.

Nan:
Thank you sa libro.

Nan:
Happy Valentine's day :)