SUS EVELYN

Bölüm 12

Bir ay Sonra

İngiltere Cheetham Mouthernbetten Kalesi

Lettice bir anda yanına sıçrayıp saçlarına elini dolayan kızına olmayacak bir çığlık ile karşılık vererek uyandı. Bu durum dört yaşındaki kızını da onunla odaya giren yardımcısını da korkutmuş lakin Lettice'in yüreği ağzından yatağa düşüvermişti neredeyse. Kadın elini göğsüne bastırarak sağa sola bakıp ağlayıp kucağına tırmanan kızının saçlarını okşayarak kafasından öptü ardından toplayamadığı ruh haliyle yardımcısına baktı. "Jane, lütfen onu alıp kahvaltı için hazırla"

"Derhal leydim. Dadıya haber verip sizin için geleceğim"

"Hayır. Kendim hazırlanacağım. Rahatsız edilmek istemiyorum." Lettice kadının onaylayarak kızını alıp odadan çıkmasıyla ayağa kalktı ve arkalarından kapıyı kilitleyerek kahvaltı yerine yediği tırnakları ile birlikte yeniden yatağa oturdu. Tanrı biliyor ya Lettice Evelynin gelip saçlarına yapışarak üzerine çullandığını zannetmişti. Her gün her an her dakikayı bunu yapmasını bekleyerek geçmiti bir ay ve olayın akabindeki gün vaftiz töreninde bir hayaletten farksızdı. Evelyn susmuşmuydu yoksa Edward tarafından bastırılmışmıydı kesinlikle bilmiyordu lakin ses seda yoktu. Vaftizde de herşey normal ilerlemiş Barones Mosley hiçbirşey olmamışçasına kocasının oğulları Danielin vaftiz babası olmasına müsaade etmişti. Arada ona attığı donuk ürkütücü bakışlar dışında sorun çıkartmamış ağlayıp sızlanmamıştı ve Edward da habersiz olmalıydı ki oldukça büyük bir keyif ile tören tamamlanmıştı. Lettice o gün yediği tokat ile Edwardla olan herşeyi kafasında geri plana atmaya başlamış olsa da artık tamamen bitirmesi gerektiğinin farkındaydı. Herşeyi açığa çıkarsa bile Evelyn'e hiçbirşey olmazdı lakin Lettice'in hayatı biter kocasından çocuklarından konumundan olur insan içine çıkamaz hale gelirdi. Edwardın ısrarlarından kaçmanın mümkün olmadığını biliyordu genç kadın. Onun peşini asla bırakmayacaktı. Letticede bir noktadan sonra dayanamayacaktı. Birşey yapmak zorundaydı. Kendini bu olayın içinden en kolay yol ile sıyırıp almak... Genç kadın kapısı çalındığında yeniden sıçradı. Tokmak çevrilip açılmadığında yeniden sıçradığında ise yavaşça kapıya gidip kilidi açtı. Thomas her zamanki haliyle karşısına dikildiğinde ise bakışlarını kaçırdı.

"İyi misin Lettice? Kızımız az evvel odama gelip senin çok korkunç çığlıklar attığını söyledi. Birşeyin mi var?" Thomas son bir aydır dehşet, panik ve korku içinde etrafta dolaşan neşesini ve ışıltısını kaybeden karısının kireç tutmuş yüzüne bakıp uzanıp yanağını okşadı.

"H-hayır... Sorun yok kabus." Lettice gözlerini kaçırarak şifon yere doğru ilerleyip pufa oturdu ve yüzünü ıslatması akabinde saçlarını fırçalamaya koyuldu. "Hazırlanıp geliyorum hayatım"

"Ah, çabuk olsan iyi olur Lettice. Mosleyden-" Thomas karısının fırçayı düşürüp hızla dönüp kendisine bakmasıyla bir müddet duraksadı. "Mosleyden bir mektup aldım. Arzu ettiğim yeni tabanca gelmiş hem onu denemek sonrasında da ava gitmek niyetindeyiz. Hulme'a gideceğiz. "

"B-ben hastayım. İyi değilim gitmeyeceğim"

"Neyin var Lettice? Bir süredir o tabancayı bekliyorum bunu biliyorsun. Üstelik vaftiz oğlumu görüp ona bir iki tavsiye verme niyetindeyim. Sonrasında da onu damat alabilmem için bir kız denemesi yaparız ne dersin" Thomas güldü. "Hadi güzel karım hazırlan"

"Thamos lütfen... B-ben oraya gitmek istemiyorum" Lettice kalkıp kocasının koluna tutundu. Hayır... Ne bu evi ne de konumunu kaybetmeyi göze alamazdı. Genç kadın gözlerini düşürerek Kocasına baktı. Kendisine olan zaafından yararlanacak ve bu işi kökten çözecekti.

"Ne demek oraya gitmek istemiyorum. Neler oluyor? Bir tuhafsın..."

"Lütfen Thomas..." Lettice zaten ağlamaya yer arıyordu bu yüzden göz yaşlarını bırakarak elleriyle yüzünü kapattı ve hıçkırmaya başladı.