POV Scott:
Emma en ik komen op tijd aan. Yemi sprint naar ons toe. 'Hoe was jullie reis? Wat hebben jullie allemaal gedaan? ...' Yemi ratelt maar door. 'Leuk dat hij zoveel vragen stelt, dan hoeven we niet te antwoorden' fluistert Emma lachend in mijn oor. Ik glimlach. Deze griet is zo, zo Emma. Maar Yemi heeft blijkbaar gehoord wat Emma fluisterde. 'Ik zwijg al, kom op, vertel alles!' Emma en ik lachen. Ik weet gewoon wat Emma denkt: 'No way, dat wij niet alles gaan vertellen. Misschien wel een paar dingen maar over sommige dingen gaan we toch zwijgen.' De rest (Caro, Vince en Maria) komen aan gelopen. 'Pannenkoek, laat die twee tortelduifjes toch even!' zegt Maria. Ik vind het wel grappig dat ze ons tortelduifjes noemt. Emma niet. Absoluut niet. 'Excuse me? Tortelduifjes?' zegt ze met een boze en dreigende stem. Daar is de Emma die ik in de hele vakantie amper heb gezien weer. 'Sorry hoor.' 'Scott, gaan we al naar binnen?' vraagt Vince aan mij. Ik knik 'ja' en wil Emma een kus geven maar ze trekt weg en ik snap het al. Mevrouwtje Wolfs is weer bang om haar gevoelens te tonen.
POV Emma:
Ik wou niet wegtrekken maar was een gewoonte. Ik twijfel even en besluit dan toch om naar Scott te lopen en hem een kus te geven. Het voelt zo raar en leuk. Zo fout maar ook oké. 'Wooh!' juicht Yemi. Ik bloos. Scott lost de kus en fluistert in m'n oor: 'Laat hem maar even.' Ik knik en ga terug naar Caro, Maria en Yemi, die ondertussen op en neer springt. 'OMG! Zo schattig.' 'Laat hem maar' lipt Caro. Tja, als iedereen zegt dat ik hem moet laten, laat ik hem maar. Die gast is echt niet normaal. Als hij zou weten wat Scott en ik deze vakantie allemaal hebben gedaan, niet alleen van leuke uitstappen maar ook wat wij zowat elke avond deden, zou hij moeten opgenomen worden in een gekkenhuis ofzo. 'Ik wil nu wel weten wat jij en je loverboy hebben gedaan deze zomer.' zegt Caro. 'Ten eerste: noem Scott niet zo en ten tweede: ik ga niet alles aan jullie, en vooral die van Yemi, neus hangen.' 'Allez Emma, vertel iets. alsjeblieft' dringt Maria aan. Omdat je het lief vraagt. We zijn naar Nederland, Duistland, Denemarken, Frankrijk en Spanje gegaan. Met de trein.' 'En wat hebben jullie daar gedaan?' vraagt Yemi. 'Kies maar een locatie en ik zal er een beetje over vertellen.' 'Spanje!' roept Yemi. 'Zwemmen, zonnen, wandelen op het strand, wat chillen.' En elke avond om 21u in bed gaan liggen maar pas om 01u gaan slapen (en ja, dingen doen die ik nog nooit eerder deed), uitslapen tot 11u 's ochtends, vulde ik in m'n hoofd aan. 'Waar sliepen jullie?' vraagt Caro. 'In hotels of bungalows.' 'En om hoe laat gingen jullie slapen?' Ik bloos. 'Rond 11u.' zeg ik ongemakkelijk. Maria voelt dat ik het liefst van onderwerp verandert en vraagt aan Yemi: 'En hoe was het bij jou, op planeet #Yemas?' Yemi begint vrolijk te vertellen. Caro komt naast me staan en zegt: '11u gaan slapen, daar geloof ik niets van.' 'Waarom zou ik daarover liegen?' vraagt ik ongemakkelijk. Was ik maar later gekomen. Dan moesten we geen gênante gesprekken zoals dit voeren. 'Dat vraag ik me ook af' Ik bloos echt niet normaal hard. Caro bestudeert mijn gezicht en lacht dan. 'Ik snap het al, jij en Scott hadden het 's avonds zeker heel gezellig.' Als ik nog roder kan worden, wordt ik het nu. 'Geen nood', vult Caro aan, 'jullie geheimpje is veilig bij mij. En echt veilig, niet in Yemi-stijl.' Ik proest het uit. De bel gaat. Caro gaat naar Vince en ik naar Scott. Hij pakt mijn hand vast en kijkt naar mij met zijn is-dit-oké-voor-jou-blik. Ik knik goedkeurend en we lopen hand in hand naar binnen.
Heyy, een iets langer stuk want ik had inspiratie. Hopelijk vinden jullie het nog leuk. Als er iemand voorstellen heeft, stuur die maar.
