POV Emma:
Toen Scott, nonkel Karel en ik het lokaal verlieten, barste ik in tranen uit. 'Kom maar mee naar mijn kantoor, Emma'tje' zei nonkel Karel. Scott en ik volgden hem. Eens we daar waren aan gekomen, ging ik zitten een stoel en huilde nog harder. Scott stond naast me en zijn hand lag om mijn schouder. 'Ik ga jullie even alleen laten' zei nonkel Karel nog en hij verdween uit zijn kantoor. Ik ging rechtstaan en knuffelde Scott. Hij gaf me kusjes op mijn haar. Zo staan we nu nog steeds. Ik ben ondertussen uitgeweend. We lossen onze knuffel en Scott vraagt: 'Ben je klaar om naar huis te gaan?' 'Ja, we moeten hier ooit weg hé' We doen de deur open. Ik zie Caro staan. 'Hey Caro!' Ze kijkt om en ziet mij ook staan. 'Hey Emma, ça va?' 'Half' 'Botty heeft me trouwens gevraagd om voor jullie te zorgen als jullie op school zijn' 'Wil je dat doen?' 'Tuurlijk, gekkie' 'Thanks, ik ben heel blij met een vriendin als jou' 'Dus je geeft eindelijk toe dat wij vriendinnen zijn?' ''t Is goed, seut' plaag ik haar. 'Ik moet eigenlijk naar de speelplaats' ' Geen probleem, wij gaan nu naar huis en komen morgen waarschijnlijk naar school' 'Oké, zouden Vince, Maria, Camille, Yemi en ik straks langskomen?' 'Ik heb even geen zin om Yemi te zien' 'Hij bedoelde het niet zo' Ik zucht 'Oké dan, tot straks, in het huis van m'n ouders?' 'Oké, tot straks. Scott, let je alsjeblieft goed op haar' 'Komt in orde Caro' antwoordt die. We wandelen naar huis. Ik ben kapot. Fysiek en mentaal. Scott gaat op mijn bed zitten en doet teken dat ik op zijn schoot moet gaan zitten. Dat doe ik. Hij legt zijn handen op mijn buik. Ik leun tegen hem aan en sluit mijn ogen. Na een tijdje val ik slaap.
POV Scott: Emma slaapt. Eindelijk. Ze heeft deze nacht maar een paar uur geslapen. Ik vind haar zo dapper. Ze blijf zo sterk. Zouden we eigenlijk een dochter of een zoon krijgen? Ik hoop een jongen, dan kan ik daarmee rugby spelen. Ik denk nog wat na over de toekomst. Na een uurtje wordt Emma wakker. 'Goed geslapen, babe?' 'Ja, het deed deugd' Het verbaast me dat ze niets zegt over die 'babe'. 'En die bijnaam vind ik nog wel leuk' Yes! Eindelijk een bijnaam gevonden die Emma oké vind. 'Oké babe. Dan zal ik je nu altijd zo noemen' Ze lacht. 'Wat zou jij het liefste willen: een zoontje of een dochter?' vraagt ze plots. 'Een zoontje zou ik leuk vinden want dan kunnen we samen rugby spelen' beken ik. 'Meisjes kunnen ook rugby spelen!' reageert Emma. 'Good point. Wat zou jij het liefste hebben?' 'Het is misschien een torenhoog cliché... maar ik wil vooral dat het gezond is' 'Heb je echt geen voorkeur?' 'Nee' Ik ga op haar bed liggen en zij komt naast me liggen. Na een tijdje vallen we beide in slaap.
POV Camille:
Ik voel me zo raar. Ik ben ergens heel blij voor Emma en Scott, maar ergens ook verdrietig ofzo. Ik wil er echt voor hun zijn. Na school gaan we samen naar hun. Free komt ook. Ik kijk er naar uit om haar terug te zien, dat is geleden van voor Japan. Veel te lang. Ik ben eigenlijk en beetje boos op Merel. Gewoon omdat doet alsof het nieuws dat Emma zwanger is even normaal is als het nieuws dat ze is gaan shoppen. Tijdens de speeltijden was ik daarom ook bij Caro en de rest. Bij hen voel ik me ook goed en zelfzeker. *TRING* De bel is net gegaan. Ik pak mijn spullen bijeen en ga naar Caro. 'Gaan we dan naar Emma en Scott?' vraag ik. 'Seg ongeduldige!' reageert Vince. 'Yemi, Emma wil graag dat je je excuses eerst aanbied en ze zal misschien wat bot zijn tegen jou' informeert Caro ons nog. 'Wat normaal is Emma nooit bot' lacht Maria. 'Maar serieus, ik wil Emma's vertrouwen niet schenden' 'Geen probleem, ik zal mijn excuses uitgebreid aanbieden' 'Maar ook niet te uitgebreid hé!' voeg ik er nog aan toe. We lopen de school uit en ik zie Free staan. Ik ren naar haar en knuffel haar. 'Camille, dat was veel te lang geleden' 'Ja, echt veel te lang' 'Maar dus, een vriendin van jou is zwanger?' 'Ja, we gaan nu naar haar en ik dacht dat je misschien haar wat tips geven' 'Met plezier!' We gaan naar het huis van Emma's ouders. ik was er nog nooit geweest. We bellen aan en Emma doet zelf open.
