POV Emma:
Toen Scott en ik de test omdraaiden, zagen we twee streepjes. Dus, ja, ik ben zwanger. Ik begon te huilen. Scott vloekte: 'Fuck' Mijn brein had niet door dat het niet het moment was om mopjes te maken dus zei ik: 'Dat was inderdaad nodig' 'Jouw humor is zo droog' 'Mijn wangen niet' Ik was echt heel hard aan het huilen. Scott knuffelde mij. Nu zitten we hier al een kwartier te wenen. Over een halve minuut begint de eerste speeltijd en kan ik naar Caro bellen. 30, 29, 28, 27, 26, 25, 24, 23, 22, 21, 20, 19, 18, 17, 16, 15, 14, 13, 12, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1. Ik bel onmiddellijk naar Caro. Gelukkig pakt ze af. 'Het is zo, code b, kom snel aub!' 'Oké, ik kom er direct aan' We wachten nu op Caro en ik zegt tegen Scott: 'Sorry dat ik je dit aandoen, het spijt me' 'Je moet geen sorry zeggen. Het is ook mijn fout. We kunnen dit samen'
POV Caro:
Ik weet niet waar Emma was. Ik heb al naar haar gebeld maar ze nam niet op. Nu bel ik naar Scott: 'Hey Caro, waarom bel je?' 'Ik weet niet waar jullie zijn' 'In Het huis van Emma haar ouders' 'Top, ik weet waar dat is. Ik kom er zo aan'
POV Scott:
Ik weet het niet. Wat we moeten doen. Ik vrees een abortus. Maar ik weet niet of ik dat kan. Ik haat het om Emma zo verdrietig te zien. Er wordt aan gebeld. dat zal Caro zijn. 'Emma, ik ga Caro even binnenlaten oké?' 'Ja, stuur haar maar naar hier' Ik deed de deur open. Daar staat Lien, de mama van Emma. 'Wat doe jij hier?' vragen we tegelijkertijd. 'Ik was mijn gsm vergeten en zag dat er licht brandde dus daarom dat ik aanbelde. Wat doe jij hier?'. 'Ik denk dat Emma dat het best aan jou zegt, Lien. Kom maar mee'
POV Lien:
Er gingen zoveel vragen door mijn hoofd. Waarom waren ze hier? Waarom lijkt het of hij gehuild heeft? Wat moet Emma mij zeggen? Al die vragen werden in keer beantwoordt toen ik Emma's kamer binnen kwam. Ze had iets vast. Het leek op een zwangerschapstest. Maar ik wist wat eraan de hand was. Ik voelde het. Ik ging naast haar zitten en zei: 'Emma, of je het houdt of niet, ik zal je altijd steunen en voor je klaarstaan' Emma keek verbaast op en zei: 'Hoe weet je...?' 'Dat voel ik Emma, dat zal binnenkort misschien ook wel snappen. Dat je dat gewoon voelt' Ik knuffelde mijn dochter en zo zitten we nog steeds. Scott kijkt ons met tranen in de ogen aan.
POV Caro:
Ik spurt naar het huis van Emma. Ik bel aan na een tijdje doet Scott open. Ik wil direct naar Emma en loop hem voorbij. Ik hoor hem nog zuchten. Eens ik de trap op ben en in Emma's kamer sta zie ik haar mama. 'Heyy Caro, je bent er eindelijk!' zegt Emma verdacht vrolijk. 'Vanwaar die vrolijkheid?' vraag ik. 'Ik weet het niet, ik voel zoveel emoties door mekaar' 'Wat willen er eigenlijk mee doen?' vraagt Lien.
POV Scott:
Eindelijk kan ik ook eens iets zeggen. 'Ik weet het niet' zegt Emma en ze komt naar mij en knuffelt mij. 'Ik wil het eigenlijk het liefste weg, maar als jij het wilt houden is dat ook oké' 'Ik wil het wel wegdoen maar dat, dat...' Emma barst in tranen uit. Ik streel haar rug om haar gerust te stellen. 'Dat Ik kan het niet!'
