Gekke tijdskip tot na de paasvakantie
POV Scott:
Emma is nu al 32 weken zwanger. Je ziet haar buik al duidelijk. We hebben met Wolfs afgesproken dat we na de bevalling niet meer naar school zullen komen. Want over 8 weken zou ik normaal vader worden. Dan zijn het nog een paar weken school en dan zijn de kindjes nog heel klein en we willen graag die eerste momenten mee maken. Emma en ik hebben een beknoptere versie van alle leerstof gekregen zodat we ons laatste jaar nog wel kunnen afmaken. en we hebben gister ons laatste examen gedaan. Omdat Emma vanaf nu meer last begint te krijgen van haar rug en echt heel snel moe is, hadden we besloten om de examens ook te vervroegen. Dus nu hebben we eigenlijk 'vakantie'. Niet dat we veel doen. We kijken we veel films maar ook filmpjes over opvoeding enzo. Maar ik ben ook begonnen aan de schetsen voor de geboortekaartjes. Ik wilde die graag zelf maken. Emma vond dat goed. Emma heeft de kleuren uitgekozen. Voor het meisje rood en voor de jongen groen. Ik vind het wel leuk. We kijken er echt naar uit. Vooral Emma. Ze zegt elke avond: 'Weer een dag met die twee in mijn buik overleefd' Het is 11u. Emma ligt te slapen. Ik maak haar niet wakker want ze heeft haar slaap nodig. Dus zit ik te denken. Over de toekomst. Over ons. Over hoe rampzalig mijn examens gingen. Over hoeveel ik van haar hou. Over hoeveel ik nu al hou van mijn zoon en dochter. Over Bas. Wat zou hij hiervan vinden? Dat zal ik nooit weten. Er rollen tranen over mijn wang als ik daaraan denk. 'Ca va?' Emma is net wakker geworden en zag me huilen. 'Ja, ik moest ff aan Bas denken' 'Je mist hem hé' 'Superhard. Ik denk dat je hem ook leuk zou vinden' 'Maar toch niet zo leuk als ik jou vind' 'Da's wel heel klef' 'Dus?' 'Is dat niet de klef voor mevrouw Klijnen?' 'Je weet toch dat we niet getrouwd zijn dus mijn achternaam Wolfs is hé?' 'Ja, maar dan moet ik aan Karel denken' 'Oké, snap ik' Er wordt aan de deur geklopt (hard geklopt, deur kapot, wie zou dat zijn?) 'Zijn jullie al wakker?' fluistert Noor. 'Ja, kom maar binnen!' Dat doet ze. 'Is je buik gegroeid vannacht?' 'Ik weet niet, ik heb nog niet gekeken' Noor en Emma hadden een soort ritueel waarbij Noor elke ochtend checkte of haar buik was gegroeid. 'Mag ik kijken?' 'Tuurlijk' Emma doet het laken en haar pyjama omhoog. 'Ik denk het, een heel klein beetje' Dat was Noor's dagelijkse conclusie. 'Ze hebben daar vannacht een voetbalmatch gehouden ofzo. De hele tijd schoppen en stampen' 'Ze zijn wel met 20 man te weinig hé' merk ik op. 'En een scheidsrechter' 'Hilarisch. Ik heb honger, gaan we iets eten?' 'Tuurlijk' Dat 'iets' wordt uiteindelijk drie boterhammen met choco, een chocoladebroodje, een banaan, versgeperst fruitsap (door mij), een potje yoghurt en een halve appel. Voor mij was het een boterham met kaas en de andere helft van die appel. Maar ik wil dat Emma eet als ze wilt. We kijken samen nu elke dag een filmklassieker. Vandaag 'The blue Lagoon'. We herkennen ons echt in de hoofdpersonages. Alleen wisten wij wel wat de gevolgen van onze acties konden zijn. Na de film valt Emma in slaap met haar hoofd op mijn schouder. Ze heeft vannacht echt geen oog dichtgegaan.
Heyy, bedankt om te blijven lezen! Ik ben van plan om nog 3 hoofdstukken te schrijven en dan aan een vervolg te beginnen. Hoe dat gaat noemen kan ik nog niet zeggen 🤐. Ik wil jullie allemaal nog eens bedanken voor mijn verhaal te lezen en voor alle lieve reacties die ik heb gekregen. Ik ga mss nog andere verhalen plaatsen die niks met #LikeMe te maken hebben, maar ik eerder heb geschreven (ook een paar van school). 🫶❤️🫶❤️🫶
Mijn inspiratie voor dit verhaal komt btw voor een gedeelte uit de film 'The blue Lagoon' die een tijdje geleden op vtm werd uitgezonden. Dat gaat over een jongen en een meisje die samen op een eiland opgroeien en in de puberteit beginnen 'te experimenteren' en een baby krijgen.
