Gekke tijdskip tot na de krokusvakantie
POV Scott:
Emma haar buik is nu echt niet meer te verstoppen. Ze is nu 25 weken. Ze is trots op haar buik, net als ik. Ik ben ook supertrots op haar. Ze gaat kei goed m met deze situatie. We volgen nu meestal lessen van thuis uit, omdat Emma dat aangenamer vindt. Onze vrienden komen vaak langs. Vooral Yemi. Hij vindt het wel echt superjammer dat hij nooit aan Emma's buik mag voelen. Weet ik veel waarom, maar ik ben de enig (behalve Emma zelf) die aan haar buik mag komen. Van de privilege maak ik trouwens regelmatig gebruik. 'Snap jij deze oefening?' Emma en ik zitten huiswerk te maken. Of eigenlijk zit Emma huiswerk te maken en ik zit verdwaald in gedachten. ''k Weet niet' Snel bekijk ik de oefening. Maar ik snap het ook niet. 'Stuur misschien eens een berichtje naar Caro' 'Good plan' 'Misschien moeten we nog een langs gaan op school' 'Hoezo?' 'Ze hebben ons niet meer gezien sinds de eerste week na de kerstvakantie' 'Dat klopt wel. Maar als we gaan, gaan we dan please in de namiddag? 's Ochtends ben ik echt te misselijk' 'Geen probleem. Zal ik vragen aan Botty wanneer we eens kunnen langskomen?' 'Ja' Na een tijdje reageert hij met : 'Morgen, 7de lesuur?'
Gekke tijdskip van 1 dag
POV Emma:
Het is het 7de lesuur. Scott en ik staan voor de deur van T03. Ik houd zijn hand stevig vast. Botty doet de deur open en laat ons binnen. 'Damn, Emma. Die kindjes zijn precies ook goed aan het groeien' zegt Quinten. 'Inderdaad, Quinten' reageer ik met een ijskoude stem. Hij lijkt even in shock. 'Scott en Emma zullen de rest van de dag gewoon les volgen. Ik verwacht dat jullie er mee op zullen letten dat alles goed gaat. Scott, Emma, willen jullie nog iets toevoegen?' 'Niemand mag aan mijn buik voelen dus niet vragen of proberen' Alle ogen gaan nu echt naar mijn buik. Ik wandel snel naar mijn plaats vanachter in de klas. Tijdens de speeltijd gaan Scott en ik toch maar naar buiten. Als we daar zijn staart iedereen ons aan. Ik zie dat sommige mensen foto's nemen. Ik neem Scott's hand vast en fluister 'Kunnen we gewoon naar Caro en de rest gaan?' Hij knik en we wandelen naar hun. 'Emma, ik weet wat je tijdens de les hebt gezegd maar zou ik alsjeblieft, alsjeblieft, please eens mogen voelen?' vraagt Yemi. Ik zucht. Hier heb ik dus echt geen zin in. 'Emma, als je dat niet wil moet je het gewoon zeggen hé!' zegt Caro. 'Allez dan. Maar 1 keer hé!' zeg ik uiteindelijk. Yemi gaat heel ongemakkelijk voor mij staan en zijn hand zweeft boven mijn buik. 'Snel, voor ik me bedenk' Het voelt echt zo ongemakkelijk. Yemi is helemaal vrolijk voor de rest van de dag. Ik ga zitten en Scott gaat naast mij zitten. De bitchsquad van Merel komt onze richting uit. Ik kijk Scott aan en vraag met mijn blik: 'Wil jij het regelen?'. Hij knikt kort. 'Hier, de verloren schapen zijn terecht!' 'Als je een beetje had opgelet tijdens de les, had je kunnen merken dat zij de les online meevolgden' zegt Camille. Merel kijkt haar kwaad aan. 'Merel, Camille heeft wel gelijk hé!' voegt Nona er nog aan toe. 'Zwijg! Als jullie liever bevriend zijn met die h03ren dan met mij, is dat jullie keuze. Maar kom achteraf niet klagen!' Noemde Merel mij en mijn lief zonet H03REN? 'Merel, zo'n taalgebruik appreciëren we hier niet!' zegt mijn nonkel, die het allemaal had gehoord. Merel voelt zich betrapt. Ik kan niet wachten welke straf ze hiervoor zal krijgen. 'Dit is de druppel die de emmer doet overlopen. Je bent geschorst. Voor een onbepaalde periode!' Woopwoop! Ik ben van de trut af! 'Maar meneer, dat is niet eerlijk!' 'Het is inderdaad niet eerlijk dat ik dit nog niet eerder heb gedaan. Ga je spullen meer pakken en kom naar mijn bureau. Ik zal ondertussen je ouders verwittigen.
