BİR AVUÇ TOPRAK

GİRİŞ

Türklük, hem mefkûrem hem de kanımdır.
• Ziya Gökalp

🇹🇷

Bazıları vardır ki, onların hikayesi bir avuç toprağa sığmaz.

Biz, yaşadığımız topraklar için canımızı vermemiz gerekirse; hiç düşünmeden vermeyi öğretmiştik.

Biz, ailelerimizden yaşadığımız toprakları ne uğruna olursa olsun korumayı öğrenmiştik. Kendimizi bu vatan için yetiştirmiştik, öğrendiğimiz her şeyi bu topraklardaki masum insanlara faydalı olabilmek adına öğrenmiştik.

Önceliğimiz her zaman bu topraklar uğruna bir şeyler yapabilmekti. Öldürülen, pusuya düşürülen, uyuşturucuya zorlanan, tecavüz edilen, kaçırılıp teröre çalışması için beyni yıkanan herkes içindi.

Türktük biz. Gerekirse vatanı için her şeyini feda edendik. Ölüme koşandık. İhtiyacı olana el uzatandık.

Türk olan Türk ölürdü. Biz Türk topraklarında doğup Türk topraklarında can verenlerdik.

Hayat herkese aynı şartları sunmazdı. Kimi çok güzel bir çocukluk geçirirdi, kimi çocuk bile olamazdı. Kiminin sıcak bir yuvası olurdu, kiminin ise hayali olurdu o sıcak yuva. Kimi yetimhanede kimsesiz büyürdü, kimiyse kocaman ailesiyle. Ama şartlar ne olursa olsun, hepimizin tek gayesi vardı.

Bizim yüreğimiz de, zihnimiz de vatandı.

Biz kim miydik?

Doğuda çalışan doktorduk.
Sınır dışında görev yapan askerdik.
Köy okuluna atanmış öğretmendik.
Hastanenin kalbi olan hemşireydik.

Kim miydik?

Emekli olmuş yaşlı amcaydık. Yıllarca evinde oturup vatana hayırlı evlat yetiştiren anneydik. Hedefi için saatlerce ders çalışan öğrenciydik. Oğlunu askere göndermiş, yüreği ağzında atan ana yüreğiydik.

Biz kim miydik?

Kundaktaki bebek, parktaki çocuktuk.

Biz vatana gönlünü verenlerdik. Ruhunu kendi toprağında bırakan, yüreğimizi bize ihtiyacı olanlara feda edenlerdik.

Peki ya sen kimsin?

***

Söylemeden geçmeyelim.
Şehitlerimizin ruhu şad olsun...
🇹🇷

-Hikayedeki her şey kurgudan ibarettir. Sadece kitap olduğu için gerçekte işleyen hayattan bağımsızdır. Tamamıyla kurgudur.-