"Tutunabilecek miyiz bu yeni tekinsiz dünyaya?"
- Kemal Sayar
Ankara / 2018
Ceylan yattığı yerde daha çok yayılırken telefonundaki resimleri tek tek incelemeye devam etti. Önlük töreninden geriye yüzlerce resim kalmıştı ama hiçbiri içine sinmiyordu. Yan yatağındaki arkadaşına dönüp konuştu, "Keşke sen de olsaydın," dedi sıkıntıyla. "Bizimkilerin fotoğraf çekme yeteneği sıfırmış."
"Dersim olmasaydı gelirdim," dedi Gülbeyaz gözlerini telefonundan çekerken, "Hiç mi yok güzel çıkan bir şey?"
"Yok." Dedi Ceylan netçe. "Abim fotojenik değilsin derken yalan söylemiyormuş galiba."
"Bacak boyuyla omuzlarına photoshop yaptıran abin mi?" Dedi Gülbeyaz göz devirip, "Aynadan kendine baksın önce."
Ceylan gülerek yeniden telefonuna döndü. Tek çare Tekin'in çektiği resimlerdi. Mesaj kısmına girip 'Harbiyeli' diye kaydettiği Tekin'e hızlıca bir mesaj yazdı.
Ceylan Yaman: Tekin abi?
Çok açıklayıcı bir mesaj olmadığı barizdi. Ama Tekin'in cevap yazıp yazmaması da ikilemdi. Genelde mesajlara yanıt vermemeyi tercih ederdi. Ceylan'ınkiler hariç.
Tekin'in telefonuna bir bildirim düştü. Bu saatte kimse yazmazdı ona, ama yazmıştı. Ağır hareketlerle komodinin üzerindeki telefonu aldı ve mesajı okudu. Abi mesaisi başlamıştı yine. Sıkıntılı bir nefes verdi.
Tekin Demirkan: Buyur Ceylan?
Yazdığı mesajla çıkmayıp Ceylan'ın yazacağı şeyi bekledi. Merak ediyor olabilirdi. Zira Ceylan ona özel olarak mesaj atmazdı. Abilerinin olduğu o saçma gruba yazardı. Tabii bu da işi düştüğü sürece olurdu.
Ceylan Yaman: Çektiğin resimleri atar mısın?
Tekin şaşırmadı. Nasılsın diye soracak hali yoktu ya? Basit bir sohbet beklentisi bile yoktu zaten. Ceylan'dı bu. Düşünmezdi öyle şeyleri.
Tekin Demirkan: Ben dün senin resmini çekmedim?
"Kiminle yazışıyorsun lan?" Diye sordu Güralp de yatakhaneye girerken. "Hayrola?"
Tekin yanlış bir şey yapıyormuş gibi hissetti bir anlığına, ama yanlış bir şey yaptığı yoktu. "Ceylan bendeki resimleri istiyor." Dedi tepkisizce. "Sizin çektiklerinizi beğenmedi herhalde."
