Aşk Melezim

7.Bölüm: Karar Tekrar Gündemde

Annemler sofradaydı. Ben içeriye girdikten sonra Haru da girdi. Annem "Haru Amaris'e nasıl bir ceza verdin merak ediyorum?" dedi, anlaşılan duymak için sabırsızlanıyordu.

"Merak etmeyin efendim uygun gördüğüm bir ceza verdim."

Annem sordu."Neden bize de söylemiyorsun?"

Haru sıkkın bir ifadeyle"Bunu bilmeniz yeterli Amaris artık bana itaatsizlik edemeyecek" Annem göz ucuyla bana baktı ve elbiselerimi inceledi.

"Amaris neden elbiselerini değiştirdin?"

Haru'nun amcası Chesto yüzünde şaşkınlıkla "Haru sen..." Dediği anda Haru amcasının sözünü keserek

"Kemerle dövdüm içiniz rahat etti mi?" Diye sitem etti.

"İçim nasıl rahat eder Amaris benim kızım" Annem bunu çok yapmacık bir ses tonu ile söylemişti.

"O yüzden mi onu cezalandırmak için yanıp tutuşuyordunuz?" Dedi, Haru sanki benim iç sesimdi.

"Bu konuyu kapatalım artık... Yemeğimizi yiyelim" dedi, Chesto. Herkes oturdu ve yemeğini yemeye başladı.

Haru yemeğini yedikten sonra bana"Amaris yemekden sonra ne yapacaksın?" Diye sordu.

"Odamda kitap okurum."

Haru sırıtarak "İyi belki bende sana katılırım" dedi ve odasına yöneldi. Bende yemeğimi bitirdim ve odama çıktım.

Yatağıma oturdum, kitabımı açtım ve okumaya başladım. Biraz sonra Haru elinde bir kitapla odama girdi. "Sana katılabilir miyim?"

"Elbette ama neden kitap getirdin ki sen genelde benim kitabımı okurdun."

"Değişiklik olsun dedim... Yanına oturabilir miyim?" İçeriye girdi ve kapıyı kapattı.

"Elbette burada yeteri kadar yer var" yana kaydım. Haru yanıma oturdu.

"Sana sormaya fırsatım olmadı. Geçen gün odamdan içeriye sen mi tuhaf bir yemek bırakmıştın?"

"Evet o gün yemek yememiştin... O yemeğin adı pizza bir insan yemeği... Tadı nasıldı?"

Haru tatlı bir şekilde gülümsedi."Çok güzeldi... Desene seninle evleneceğim diye yaşadım."

"Beni şımartıyorsun... Teşekkür ederim "

"Rica ederim " Haru çok kibardı. Yani annemin bana anlattığı şeytan modeline uymuyor.

"Haru sen şeytan olduğuna emin misin?...Bazen çok kibar ve yardım sever olabiliyorsun" Haru'nun yüzündeki gülümseme silindi."Evet elbette ben bir şeytanım "

"Tüm şeytanlar da senin gibi mi?"

"Yakında kendin göreceksin"

"Yani kaçış yok... Sizin cehennemde de her şeyden uzaklaşabileceğim bir yer var mı?" Umarım orada da gizlenebileceğim bir yer vardır.

"Evet var beraber tüm sorunlardan uzaklaşırız" Çok sevindim. Orada da bir kaçış yerim olacaktı.

"Gerçekten mi? Nasıl bir yer? Nerede?"

"Benim odamda gizli bir yer" Kendi odasında gizli bir oda mı vardı? Ya da sonuçta gidip göreceğim.

"Neyse orada da kaçabileceğim bir yer olduğunu bilmek çok güzel"

"Evliliğimiz o kadar da uzak değil"

"Evet... Haru ben çok korkuyorum" Diğer şeytanlar kesin beni ötekileştirecekler hatta bana düşman bile olabilirler.

"Benden mi?...Merak etme sana iyi davranırım" Haru'nun bu sorusu oldukça saf ve çocukça geldi.

Bana iyi davranırmış."Senden korkmuyorum ben diğer şeytanlardan korkuyorum."

"Ben de bir şeytanım"

"Sen iyi bir şeytansın"

Haru kitabına döndü. "Her neyse biz hani kitap okuyacaktık" Şimdi kitap okumaktan çok onunla konuşmak istiyorum.

"Haru cehennemde seninde kesin bir kütüphanen vardır."

"Var hatta odamda da bir kitaplığım... Ama seni kitaplıktan uzak tutmalıyım yoksa çeneme vura vura kırarsın"

"Merak etme sen ben sana çok hafif vururum."

"Oh içim rahatladı. Kocasını da düşünürmüş."

Konunun kapanması gerekiyor sanırım"Hadi gerçekten kitapları okumayı unuttuk." Bu sefer ikimizde sustuk ve kitapları okumaya döndük.

İçeriye bir hizmetli girdi ve annemin bizi ana salona çağırdığını söyledi. Kitaplarımızı kapattık ve Ana salona indik."Çocuklar biz karar verdik evliliğiniz için en uygun vakit yarın, bu gün hazırlıkarı yaparız yarın da evlenirsiniz." Bu kadar erken mi? Olamaz.

"Anne ben..." Lafımı kesti.

"Yeter Amaris yeter bu evlilik olmak zorunda sen geleceğin varisisin" Ne varisi be ben mi varisim?!

"Anne ben varis falan değilim ben senin kullandığın bir kuklayım. Asıl kraliçe sensin, ben tahta asla geçemeyeceğim. Bunu herkes biliyor ve ben bu gerçeği çok önceden kabullendim. Kraliçe sen ol umurumda değil yeter ki mutluluğuma dokunma ama sen doymuyorsun yinede mutluluğumu bozuyorsun"

"Artık yeter istediğini söyle benimde umrumda değil bu evlilik gerçekleşecek"

"Biliyor musun artık bıktım bundan ya ben sana anlatamıyorum ya sen beni anlamıyorsun çok yoruldum... Evleneceğim ve böylece kendi kararlarımı alabileceğim belki de tek kurtuluş evlilikdir."

Haru bana şaşkınlıkla baktı."Amaris pes mi ettin?"

Onun gözlerinin içine uzunca baktım."Pes ettim Haru seninle evleneceğim"

"Bence sen de pes et Haru kral olmak için tek yolun bu" Haru'nun amcası krizi fırsata çevirmeye çalışıyor.

"O zaman ben kral olmaktan vazge..." Haru'nun amcası Haru'nun lafını böldü. "Vazgeçmeyeceksin aileni düşün Haru annen ve baban kral olmanı çok isterdi. Baban seninle gurur duyardı." Bana baktı ve devam etti. "Üstelik baban gayet anlayışlıydı bir melek ile evlenmeni sorun yapmazdı."

Haru'nun yüzü düştü."Tamam amca kapat bu konuyu"

Amcası sevinçle sordu."Kabul ediyor musun?"

Haru uzunca bir süre düşündü. "Evet... Sırf halkımı senden kurtarmak için "Haru ile göz göze geldik. Birbirimize uzunca baktık. Artık beraber yaşayacaktık.

İkimizde bu evliliği kabul ettik. Ben rahat bir hayat yaşayarak kendi kararlarımı almak için, o ise kral olarak babasının yolundan giderek şeytanların refahını sağlamak için...

Eğer ikinci Gökler Savaşında babam ölmeseydi bu gün beni korur muydu? Peki ya Haru'nun annesi ve babası ölmeseydi Haru kral olmak için evlenmek zorunda kalır mıydı?

Ölümsüzler adı üzerinde ölümsüzler, bir ölümsüzün niyeti başka bir ölümsüzü öldürmekse o zaman öldürebilir. Yani benim babam ve Haru'nun annesi ve babası bu yüzden öldü.