GÖLGE KANI

S2- BÖLÜM 23: ÇARESİZLİK

 
Hello hello heloooooo!!

Nasılsınız bakemmm???

Gününüz nasıl geçiyorrr???

Hadi bana bugün en mutlu olduğunuz anı söyleyinnnn!

Ummarım hayatınız hep o anlar gibi geçerrr!

Minnoşumuzu aydınlatarak bana da günüm için güzel haberler verebilirsinizzzzz!!

İyi okumalarrr!

🌜🌚🌛

"Çaresizlik sizi bir çıkmaz sokağa kapardı, o an yapabileceğiniz iki şey olurdu; Ya sadece duvara bakardınız ya da o duvardan atlardınız."

🌜🌚🌛

   Size de hiç ara ara içinize çektiğiniz nefesler bir hiçmiş gibi geliyor mu?

Bende ara aradan çok daha sık bir şekilde bu his geliyor, en azından artık.

Ben çok yorgundum ama daha her şeyin başında olduğumun da bir o kadar farkındaydım. Ama sanki... Sanki ben ne kadar yürürsem yürüyeyim bu yol hiç tükenmeyecekmiş gibiydi. Daha da kötüsü kendimi yine her şeyin başında bulmaktan korkuyordum.

Sanki ne yaparsam yapayım hep bir parçam burada kalacakmış gibi hissediyordum.

Sanki ne kadar can yakarsam yakayım benim canım hep yanacakmış gibi hissediyordum.

Dün olan her şey bir film şeridi gibi zihnimden geçiyordu. Çok şey olmuştu ama ben hiçbir şey yapmamış gibi hissediyordum. Benim büyük bir parçam aşağıdaki mahzenlerde can çekişiyordu.

Bir süre daha oturduğum yerde gözlerim kapalı bir şekilde durdum. "İzlediğin filmlerde buna benzer şeyler yok muydu?" Gözlerimi bu sözlerle araladım.

"İzlediğim hiçbir filmde dehşeti bu kadar iliklerime kadar hissetmemiştim." diye yanıtladım Bay Canavar'ı. Tüm çenesi kasılıydı. Sonunda iplerini kopardı ve tüm canavarını üzerime saldı. Elinin çenemi bulmasıyla kıracakmış gibi sıkması bir oldu. Acıyla gözlerimin dolmaması için direndim. Benim de tüm çenem kasıldı. Arkadaki Danny kasılarak bana baktı.

"Benimle dalga mı geçtiğini sanıyorsun sen?!" Nane kokan nefesi yüzüme yayılırken gözlerinin içine baktım. "Senin içindeki o aptal çocuğu parçalar ve sana yediririm, Gölge." dedi dişlerinin arasından. Sadece gözlerine bakmakla yetindim. Çenemi biraz daha sıktı, hiçbir mimik vermedim. Çenemi ve dolayısıyla beni ittirerek bıraktı. Sandalye geriye doğru sürüklenirken topuğumu yere bastırarak düşmeyi engelledim. Öfke dolu bağırması ofisi doldurdu. Bay Jaxsen ve Bay Ambrose sakin gözlerle bizi izliyordu.

Enerjimi tüm vücuduma yaydım. Kanayan avucumun birbirine yapışmasını sakince izledim. Gözlerimi Bay Canavar'a kaldırdım. Arkası dönüktü. Elini geçirdiği cam masadan kırıklar yere saçılıyordu. Hırsla bana doğru döndü. "Bana bak küçük geri zekâlı!" İşaret parmağını hırsla üzerime doğrulttu. "O saçma zihnin içindeki her ne boksa çözeceksin! Ve bunu o aptallara karşı kullanacaksın!" Gözlerindeki gri ışığa baktım. "O zincirleri ya sen kırarsın ya da ben o zincirleri sevdiğin herkesin boynuna geçiririm." dedi parmağını indirdikten hemen sonra. Biz göz gözeyken bir sessizlik oluştu. Ona öylece bakmaya devam ettim; Sakince, bıkkın, yorgun...