GÖLGE KANI

S2- BÖLÜM 27: AÇIK KALAN YARALAR

       

Hey hey hey heeeyyyy! Açılın biz geldiiikmmm!! Biraz geç geldik çünkü maalesef hayat ollduuuukça yoğunnnn!!!

Nasılsınızzz bakeemmmm???

Boool booool iyi oluuuuunnnn!!!

Kötüyseniz de... Kendinize bu hakkı tanıyın. Her duyguya yeterj kadar süre verilmeliii :))

Bana söylenene göre köşede içi boş duran yıldızı doldurunca birinin kalbine de yıldızlar saçıyormuşsunuuuuzzzzzzzz!!

İyi okumaaalaarr!!

🌜🌚🌛

"Bazı yaralar öyle derine gömülürdü ki zaman ilacını sürdüğünde o yara daha da acırdı."

🌜🌚🌛

  Daha hızlı yumruklar atmaya başladım. Sinirliydim, sevdiğim adama. Niye mi? Dün Danny'e dedikleri... Bunu yapmamalıydı. O suçlayacak birilerini arıyordu ve benim yanımda olan kişi de Danny'di. Onu kendi yanımdan ben itmiştim.

Marcus kendi olmaktan çıkıyordu ve onu engelleyebilecek tek kişi de bendim.

Ama onu engellememem gerekiyordu.

"Daha hızlı vur, belki tüm acıların diner." diyen kişiye baktım; Ambriana. Gözlerimi yeniden kum torbasını döndü. Daha sert vurdum, tabii insan gücümün en maksimum noktasıyla. "Herkes senin güçsüz olduğunu bağırıp duruyor."

"Değilim." dedim net ve kararlı bir sesle.

"Garip, ben de öyle düşünüyorum." Kum torbasına yol alan bileğimi tuttu. Bileğimdeki eline baktım. Gözlerimi gözlerine çevirdim.

"İstediğini düşünebilirsin, umurumda değilsin." deyip bileğimi onun kontrolünden kurtardım. Bir süre daha bana bakıp uzaklaştı. Gözlerimi kapayıp nefesimi verdim. Ellerim iki yanıma düştü.

"Sorsan orada beni aşağılıyordu." dedi Danny iki kum torba ötemden. Ona doğru baktığımda onun gözleri ileride kum torbasına vuran Marcus'taydı. Birazdan yeniden eğitime başlayacaktık ve çoğu kişi çoktan toplanmıştı. Çoğu kişiden kastım Maddy, Cassey, Darian ve Charlie'ydi. Hepsinin burada olmasını Charlie'ye borçluydum tabii. Gözlerim onlara doğru kaydı. Sharon hepsiyle  beraber gülüyordu. Sabah yaptıklarımla beraber şimdiye çok güzel zemin hazırlamıştım. Ne mi yapmıştım?

Anlatırdım, benim için zevk.

Sevgili Brendon'ın güvendiği kişilerin zihnine girip Darian ve Cassey'nin yakınlaştığı birkaç ufak görüntü ekmiştim. Mutlu muydum, evet. Tek hedefim Maddy değildi. Diğerleri boşuna durmuyorlardı. Gerçi ben şimdiye ortalık dağılır diye düşünmüştüm ama Brendon'a hâlâ ufak dedikodular uçmamıştı herhâlde.

Sharon'a baktım. Göz göze geldiğimizde gözleri kısıldı. Cassey de bunu fark ederek bana baktı. Onunla göz göze gelince gülümsedim. Kaşları çatılsa da fazla sorgulamadı. Bir deliyi kimse çok sorgulamazdı sonuçta.

Gözlerimi Danny'e çevirdiğimde o da bana bakıyordu. Yüzümdeki gülümsemeye baktı, o da güldü. "Senin şu gülüşlerine bayılıyorum." Kaşlarım havalandı. İkimiz de Marcus'un bize dikkat kesildiğini biliyorduk.