BERCESTE-KAVGAN

6.BÖLÜM

Kapı'daki iki adam pek de savaşmaya gelmiş gibi görünmüyorlardı. Güzel giyinimleri de bu fikri destekliyordu. Savaşa takım elbiseyle gitmezdim açıkçası.

Ensar, onları görünce dışarı çıkıp kapıyı açtı. Ardından birkaç el tokalaşması ve adamlar bir süre ayak üstü konuştuktan sonra Ensar'a bir belge verdiler. Üçlü ve Berceste camdan onları gözlüyorlardı.

Biraz zaman geçtikten sonra Ensar, adamları yolcu etti. Sonra da direkt yukarı çıkıp odasına geçti. Kimseyle tek bir kelime konuşmadı.

Funda Hanım diğerlerini odaya gönderip ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Kimse gönüllü çıkmayınca o da tek seçeneğe başvurdu.

─ Berceste git bak bakalım ne düşünüyo bizim köyün delisi. Yanı başımızda bizi öldürmek isteyen düşmanlar olduğunu da bi hatırlatıver.

─ Ama ben gitmeliyim..

─ Aynen öyle. Yürü ve şu kapıya doğru hızlı adımlarla git. Kapıyı çal ve Ensar'la konuş.

Berceste isteksiz görünse bile herkes yüzündeki merak hissini okuyabilirdi. Merak his midir ki?

Kız kapıya yöneldi ve kapıyı çalmak için hazırlandı. Sağlam elini havaya kaldırdı ve üç- hayır iki kez tıklattı kapıyı. Çünkü üçüncü olamadan Ensar Bey kapıyı açtı ve heyecanlı bir tonda şunları söyledi:

"Para buldum!! Hah! Para buldum! "

"Nereden buldun? Nasıl buldun? Çok mu?" diye sordu Levent.

"Eh işte var biraz. İki milyoncuk." diye cevap verdi Ensar.

Ardından ikisi de çocuk gibi coştu.

"Paralar paralar, düşmanları paralar." diye.

Sonra Funda Hanımefendi onları bi paraladı.

Ensar Bey kendine geldikten sonra bir sandalye çekip konuşmaya başladı.

─ Adamlar hükümettendi. Bize iş getirmişler.

─ Bu güzel bir haber mi?

─ Hem de nasıl. Diğer grubun bizden istediği sadece iki yüz bin.

─ Yaşayacaksınız yani di mi? Buna sevindim.

─ Tabii yaşayacağız ama..

─ İş ne Ensar?

─ Bir tür kraliyet soylusunun ifşasını çıkarmamız gerekiyor. Olmasa bile..

Kraliyet soyluları bildiğim kadarıyla bu ülkede ayrı bir konumdalar. Belli ki hükümet onların konumunu düşürmek için kirli yollara başvurmaya çalışıyorlar. Bunun için en güvenli yol olarak da ölüleri kullanıyorlar. İş halledilse bile paranın geleceği bir muamma yani.

"Bir planım var. Ama önce biraz araştırma ve alışveriş yapmam gerekiyor." dedi Ensar Bey.

"Paramız yok unuttun mu? Hem diğer grup derdi hâlâ devam ediyor." dedi Orbey.

Ensar Bey cebindeki az miktardaki parayı gösterdi. Belgelerde para da olması gayet mantıklı. Hemen sonra Ensar Bey, Bercesye'yi gözüne kestirdi.

─ Gel de bana yardım et Berceste. Şehri biraz daha tanırsın hem.

─ Öylece gidemezsin Ensar. Diğer grup bizden para bekliyo unuttun mu?

─ Orbey onları bilgilendirsin. İki gün yeterli olacaktır. Ama ihâleyi geniş tutmakta yarar var.

─ Anlaşıldı.

"Benim gitmem gerekiyor ama.." diye sessiz bir cümle kurdu Berceste.

Ama kimse onu duymadı. Bence duydu ama duymadı.

Funda Hanım olayın gidişatından memnun olmadığını Ensar'a gözleriyle belli etmeye çalıştı. Ama Ensar onu görmedi. Bence gördü ama görmedi.

Ensar grubu alışverişe çıkmadan önce Arjin uyanmış, Berceste'yi izliyordu. Biraz durduktan sonra odasına koştu ve Arjen'i uyandırdı. Ufak bir sohbetin ardından Geri döndü.

Arjin'in üstünde güzel bir kıyafet vardı. Tam Berceste'ye uygun gözüküyordu ve açıkçası buralarda daha iyi bir kıyafet görmemiştim.

"Bana mı?" diye garip bir bakış attı Berceste.

"Burada bu kıyafeti giyebilecek başka kimse yok. Hem, kanlı bir şekilde şehre gidemezdin." dedi Arjin gülerek.

─ Çok teşekkür ederim. Ama bunu nasıl kabul edebilirim ki.. Olabildiğince hızlı bir şekilde buradan kurtulmaya çalışırken..

─ Aman canım! Bir kıyafet işte. Giyme şansın varken giy yoksa yakarım ha!

─ Ha? İyi tamam giyeyim bari..

Berceste giyindikten sonra o ve Ensar Bey yola koyuldular.

"Önce bi yeraltı hekimine gidelim. Kolunun sargısı bile yok. Yaşaman mucize cidden." der Ensar.

"Size bir sorun daha çıkarttığım için üzgünüm. Beni dert etmeyin, acıya alıştım zaten." diye cevap verir Berceste.

"Bu sefer tam olarak senin için değil. Kıyafetin de önemi var."