MERHABALAR, UZUN BİR BÖLÜMLE KARŞINIZDAYIM 🫶
BÖLÜM HAKKINDA Kİ YORUMLARI YAZMAYI UNUTMAYIN
KEYİFLİ OKUMALAR 👋🏻
EMİR ÇAKIR
Dünya benim için hep kötü bir yer olmuştu. Beni hiç istemediğim yerlere itmiş, kendimi her olayda baş lider bulmuştum. Babamın kurduğu masada infazı verilene kadar her şey gayet normaldi.
Babam beni hep eğitir, "Gelecekte benim gibi bir aslan olacaksın" derdi. Babamın babası da onu eğitmiş, kocaman yıkılmaz bir aslan yaratmıştı kendi elleriyle, ama yıkmışlardı.
Benim her türlü insan dışı eğitimleri veren kişi babamdı, hoşuma giderdi. Ama ne zaman babam infaz edilip koltuğuna ben geçtiğimde, "Keşke eğitmeseydi" demiştim.
Babamı, ailemi almışlardı benden. Ben de onlardan her şeylerini almak için oturmuştum masaya. Babamın intikamını almak için masada, 7 kişiyi öldürmekten beter etmek için babama söz vermiştim.
İskender, babamın en yakın dostuydu. Babamın işleri iyi gitmeye başlayınca, İskender babama kumpas kurdu ve masanın oylarıyla babamın infazını vermişlerdi.
O yüzden listemin en başında İskender Şahin vardı. Zor olacaktı, ama ben zorla dans etmeye bayılırım.
Kızının evleneceğini duyunca, kızının kafasına sıkıp acıyı yaşatmak istiyordum ve bunu kafaya koymuştum.
Ama şu anda yatakta yatan kız, İskender'in kızıydı.
Güzel, alımlı, her erkeğin arzulayabileceği bir çekiciliği vardı. Ama benim hayatıma fazlaydı. Ben ona demiştim, "Gideceksin" diye. Kabul etmişti, ama artık gidemezdi.
Ne kadar istemesem de yanımda kalmak zorundaydı. Hata yapmıştım bir kere, onu buraya getirerek. Hataların en büyüğü bendeydi, sırf İskender'e daha güçlü olduğumu kanıtlamak için masum bir kızın hayatına sızmıştım.
Düşüncelere dalmışken odadan içeriye Ahmet girdi.
"Çakır, ne olacak şimdi Allah aşkına? Kız uyanınca ya bizi fişlerse," dedi.
Korkuyordu Ahmet, benim en yakın dostum, hem de korumamdı. Kendisine bir şey olacak diye değil, bana bir şey olacak diye ödü kopuyordu.
Ahmet'e dönerek, "Hiçbir şey yapamaz, takılma sen bunlara. Sen ne yaptın, hallettin mi cesedi?" dedim, gözlerimi ondan ayırıp İncilay'a bakıyordum.
Ahmet, "Hallettim Çakır, halletmesine de eğer masadakiler senin Ismet'i öldürdüğünü öğrenirse infaz verirler," dedi.
Ben o masada lider de olsam, oy çokluğuyla öldürebilirlerdi, tıpkı babama yaptıkları gibi. Ama yeminim vardı, o masada en son ölen kişi ben olacaktım.
"Sen bunları düşünme, şimdi masanın bir daha ki toplantısı haftaya. Acil bir toplantı çıkmadığı sürece sıkıntı yok," dedim ve İncilay'ın derin derin nefes aldığını duydum.
Kabus görüyordu. "Baba, baba" diye sayıklıyor, "Gitme, ben korkarım," diyordu. Ahmet de şaşkınlıkla ona bakıyordu.
İncilay'ın bir anda kaşları çatıldı. "Annemi sen mi öldürdün?" dedi.
Ne demişti? Annemi sen mi öldürdüm mü? Kafamda saçma sapan şeyler kurmaya başlamıştım.
İskender'i tanıyordum, o kadarını yapmazdı, yapamazdı. Pınarı çok seviyordu.
