ARKADAŞLAR MERHABA BÖLÜM BİRAZ GEÇ GELDİ KUSURA BAKMAYIN
AMA YİNE DE MÜKEMMEL BİR BÖLÜMLE KARŞINIZDAYIM 🫶
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
YENİ KAPAĞIMI NASIL BULDUNUZ?
OYLAMAYI VE SATIR SONU YORUMLARINIZI BEKLİYORUM 🫶
KEYİFLİ OKUMALAR
Uçurumun kenarında duruyordum, zifiri karanlık beni içine çekiyordu. Gidip kaybolmak istedim, gidip yok olmak istedim.
Karanlık benim en büyük korkumdu, ama karanlığın içindekilerden korkuyordum.
Şimdi ise ne karanlıktan ne de karanlığın içindekilerden korkuyorum.
Ellerime baktığımda ellerimde kan vardı, bedenim ise acı içinde sızlıyordu.
Yüzümü kaldırıp uçurumdan aşağıya bakıyordum. Bu sefer atlayacaktım ve buna emindim.
İlerledim ve son bir adımım beni sonsuzluğa hapsedecekti. Adım attım ve o uçuruma kendimi bıraktım. Sessiz çığlıklarımı sadece ben duyuyordum ve atlamak o kadar da zor gelmemişti.
Karanlığı ilk defa bu kadar sevmiştim.
Ama hiçbir şey olmamıştı, çünkü ben bir yatakta acı içinde uyanmaya çalışıyordum.
Kabus gördüm ve benim en güzel kabusumdu.
Bu anı hep yaşıyordum, hep o uçurumdan kendimi atlamış buluyordum, ama bedenim değil ruhum yara alıyordu. Şimdi ise bedenimde yara almıştı ve ilk defa canım bu kadar acıyordu.
Ne olduğunu hatırlamaya çalışıyordum, ama bedenimdeki acı yüzünden olan bitenleri anlamlandıramıyordum.
Gözlerimi araladım ve odamda olduğumu fark ettim. Kolum sızlayınca koluma baktım ve omuzum sargı içindeydi.
Olanlar gözümün önünden film şeridi gibi geçmeye başladı.
Emiri vuracağım sıra da vurulmuştum. Kim vurduysa ona bunu ödetecektim.
Kanı sevmezdim, hele ki bir insanı öldürmeyi hiç istemezdim, ama o gün Hasan'ı ve babamı vurunca içimdeki şeytan gün yüzüne çıkmıştı ve eğer beni durduran olmasaydı, Emiri de vuracaktım.
Gözlerimi kapatıp tekrar açınca sinirlerime hakim olmaya çalıştım.
Acaba Emir hakkımda ne düşünüyordu? Şahsen, ben olsam çoktan beni vurmaya çalışan birini öldürmüştüm.
Ayağa kalmaya çalıştım ama acı içinde kafamı tekrar yastığa gömdüm, canım çok yanıyordu.
İki kişinin kanını ben dökmüştüm, ama günün sonunda benim de kanım dökülmüştü. Dökenin kim olduğunu tahmin etmek zor değildi.
