Işıklar söndüğünde

7-Ne yaptım baba ben sana?

Dikkat bu kitap intihar, şiddet, kendine zarar verme ve kan içeriyor.

Birkaç yıl önce...

Genç adam yine parktaydı, origami yapıyordu yine sevdiği kıza ama kızın çocuğun varlığından bihaberdi. Kız parka 2 gündür gelmiyordu oysaki her gün gelip aileleriyle güzel vakit geçiren çocukları izlerdi, hiç sahip olamadığı. Saatler geçti genç adam bankta oturmaya devam etti, evde annesi ve babası kaçıncı kavgalarını ediyorlardı kim bilir ama çocuğun aklı kızdaydı. Akşam üstü oldu, kız parka gelip banka oturdu ama keşke kızı öyle görmeseydi dedi içinden genç adam.

Dudağı patlamış, kaşı yarılmış, boğazında parmak izleriyle banka oturdu. Aileler genç kızı görünce parktan ayrıldılar, sert rüzgar kızın ve genç adamın arasından esti. Kız titriyordu ama soğuktan olmadığı belliydi, acıdan titriyordu. Kızın gözü yere sabitlenmişti ve düşüncelere dalmıştı, genç adam dayanamıyordu artık ellerini yumruk yaparak sıktı. Kaç yıl olmuştu kıza aşık olalı? Sayamayacağı kadar uzun yıllar. Genç adam gözleriyle bile kıza dokunamıyorken ve uzaktan bakmaya bile utanıyorken, bir başkasının hiç acımadan onun canını yakması ona çok dokunuyordu.

Elinden bir şey gelmiyordu ama böyle de durmak istemiyordu, genç adam artık dayanamadı. Bir kırmızı gül kopardı daldan ve kapüşonlunun şapkasını taktı, yüzünü görsün istemedi. Kızın yanına gidip oturdu, kız irkildi ama kalkmadı. Ne kız baktı genç adama, ne de genç adam baktı kızın yüzüne. Bir süre kimse konuşmadı, genç adamın da elleri titremeye başladı ve onun ki heyecandandı. Kız ağlamaya başladı, genç adam dişlerini sıkıp gözlerini kapattı. Ona bunu yapan ya anne babasıydı ya da o kıvırcık saçlı sevgilisi, canını yakıyorlardı her an. Kız vazgeçmiyordu sevmekten, ne ailesine olan sevgisi bitiyordu ne de sevgilisine.

Kızın hıçkırıkları dinene kadar genç adam banktan ayrılmadı, kızın acılarını ondan çekip almak istedi. Kızın hıçkırıkları geçti ve yanında oturan genç adamı izlemeye başladı, kız yüzünü göremiyordu genç adamın ama görmek için can attı. "İnsan bazen yaşarken ölüyor." Genç adam kızın ruhunun ölü olmasına dayanamadı, içinden onu yaşatmak için söz verdi. " Senin ruhun ölemez, yaralanır. Bir gün gelecek ve karşına biri çıkacak, o ruhuna dikişler atacak yaşa diye. Onu bekle ve dayan, biraz daha dayan."

"Daha ne kadar dayanmam gerekiyor?" Genç adam banktan kalktı ve gülü kıza uzattı, kız titreyen elleriyle gülü aldı. "Sadece biraz daha dayan, o adam büyüdüğünde seni yaşatacak. Biraz daha yaşa tilki, o adam sana bütün acılarını unutturacak." Genç adam sert adımlarla parktan ayrıldı çünkü biraz daha dursaydı dayanamaz kıza sarılırdı, gözlerinin içine bakmak isterdi. Genç adam o gün kızı yaşatacağına dair söz verdi ama o sözü tutamayacaktı ve kızın ruhunu kendi elleriyle parçalayacaktı, bunu bilmeden yaşamaya devam etti.

Günümüz...

Artık mutlu olacağımı düşünüyordum, kaçtığım gün her şey bitti zannediyordum ama bitmemişti ve olaylar bitmiyordu. Pusat'a yolda mesaj atmıştım, eve gitmek istemiyordum. sabah olmuştu ve Demir ile arabadaydık. Fetih yaşananlardan sonra çekip gitmişti, Demir'e "Biz seninle dost değiliz, ben de sana düşmanım. Bu savaş aramızda olacak, iki iyi davrandım diye dostuz zannetme ve umutlanma Dante. Biz seninle hiçbir zaman dost olmayacağız" Deyip gitmişti. Demir ağzını dahi açmamıştı ama kırıldığı belliydi ve ben de tanımadığım bir adamın arabasındaydım, ilerde bir park gördüm.

"Parkın önünde dur." Gözleri bana değdi ama ben bakmadım, itiraz etmedi ve parkın önünde durduk. Kapıyı açıp banklardan birine oturdum, aklıma eski günlerim geldi. Demir yanıma oturdu, aynı eskiden yanıma oturup bana gül veren o çocuk gibi. O çocuğun şu an nerede ve ne yaptığını çok merak ediyordum, birinin beni kurtaracağını söylemişti eskiden. Beni kurtaracak kişi kimdi bilmiyordum ve karşıma çıktı mı ondan da emi değildim ama cehennem yakındı, hissediyordum. Bir şeyler olacaktı ve ben de oradan sağ çıkamayacaktım, babam bir gün kapıya dayanacaktı. Sinan intikam diye çırpınıyordu, Kaya peşimi bırakmıyordu ve Demir ise kimdi bilmiyordum.