Yaralarımın Sahibi

BÖLÜM 27

Aradan 2 gün geçmişti ve ben bu ayıyı izliyordum. Şerefsiz adamın karısına yapmadığı birşey kalmamıştı. Zorla cinsel ilişkiye girdi, tehdit etti, oğlu üzerinden iğrenç şakalar yaptı...

İç ses: öldürmemiz kadını kurtaracak anlaşılan.
Eva: ama asıl sormamız gereken annem dediğim katil bu görevi bana neden 2 gün önceden verdi?
İç ses: Belki öldürecek bir an olacak.
Eva: umarım...

Evet adamı bugün öldürecektim. Ama içeriden çıkan kadın dikkatimi çekti. Bir dakika o Vanya mı?!?!

Eva: Oha lan. Şansa bak.

Vanya evden çıktı ve arabaya bindi. Sürmeye başladı. Bense hâlâ şerefsizi gözlüyordum.

🕛🕐🕒🕛...

Hâlâ çatının üzerinde kurbanımı bekliyordum. Ama o surette farklı şeyler olduğu kesindi. Ailenin bir küçük çocuğu vardı. Harlan diye?

Sissy: Harlan... Oğlum iyi misin?

Ben o sırada ikiliyi izliyordum. Ve şerefsiz geldi. O zaman Harlan üç kelime dedi.

Harlan: Vanya kurtar beni.

Sissy ve bay şerefsiz oğullarına bakarken ben ne olduğunu anlamaya çalışıyordum.

İç ses: bu ne ara vanya ile bağ yaptı?!
Eva: SENCE BİLİYOR MUYUM!?

Bay şerefsiz çocuğunu aldı ve sırtına koydu. Aynı andada homurdanıyordu. İşte o arada bana fırsat gelmişti. Bay şerefsiz Harlan'ı arabaya koyduğunda eşi ona tüfek doğrultmuştu.

Şerefsiz bundan kurtulmaya çalışsada ben engellemiştim. Kurşun Harlan'a doğru gitmişti. Bense Harlan'a güçleri kullanmasını söylemiştim zihnine girip. Ve Harlan etrafında bir enerji dalgası oluşturdu. Kendini hem kurşundan korumuştu hemde annesini babasından. Harlan koşarak gitti. Sissy ise onun arkasından.

Eva: Hasssssss artık baba katili sanıyor kendisini..

Ben aşağı inmeye başladığımda bir dalga atıldı ve ben yere kapaklandım. Sonrası benim için karanlık ve kandı... Tek hatırladığım ayaklarımın beni çatıda tutamayıp düşmem ve kafamı taşa çarpmam olmuştu.

.
.
.
260 kelime