Bir Yaşam Uğruna - ShinSoukoku

-7-

Ortamda ufak bir sessizlik oluştu, burada çocuklar mı vardı? Ryuunosuke bunu merak ederken sessizliği bozan Atsushi olmuştu.

"Sadece çocukların birkaçına uzaktan bakacağım." Müdür sırıttı.

"Genç lideri reddedemem sanırım, müsaade sizindir." Atsushi ayağa kalkıp kapıya ilerledi, odadan çıkmadan önce omzunun üstünden geriye, müdüre, baktı.

"Sesiniz çok alaycı çıkıyor, dikkat edin Müdür." Orta yaşlı adam duraksadı, rengi solmuştu birden. Özür dilemesine fırsat gelmeden Atsushi odadan çıkmış, yeni koruması Ryuunosuke de onu takip etmişti.

"Atsushi, burada neden çocuklar var?" Uzun koridorlarda yürüyorlarken sordu Ryuu. Atsushi sakin bir ifadeyle ona baktı.

"Burası bizim için bir yetimhane. Kimsesi kalmayan küçük çocukları mafya sahipleniyor, onları da biz eğitiyoruz ve hepsi büyüdüklerinde mafyaya sadık kişiler oluyorlar." Garip ama yaratıcı bir yöntemdi. Ama yine de Ryuunosuke'nin aklını kurcalayan bir şey vardı.

Bir çocuğu eğitmek, bir mafya için ne demekti? Ya da daha karmaşık bir soru, bir çocuğu eğitmek ne demekti? 

Sanırım cevapsız kalacaktı bu soru, çünkü "besleyip büyütmek" gibi basit cevaplar doğru değildi. Yetersizdi.

İkili birlikte büyük bir odadan geçtiler ve odadaki camdan kapıdan dışarı çıktılar. Dışarıda bir sürü çocuk vardı. On ile on yedi yaşları arasında çocuklardı bunlar ama Ryuunosuke'nin gördüğü çocuklardan farklıydılar. Hepsi bir büyük gibiydi, tavırları şımarık veya aptalca değildi. 

"Şu anda ne yapıyorlar?" Fısıldayarak sordu. 

"Büyük ihtimalle dersten önce biraz dinleniyorlar. Oradaki hedefleri görüyor musun?" Atsushi parmağıyla bir yeri işaret ettiğinde Ryuunosuke o tarafa baktı ve tahtadan figürleri gördü.

"Hedef... Silah eğitimi falan mı?" Atsushi onaylar şekilde başını salladı. 

"Aslında hem burayı görmeni istedim, hem de çocukları kontrol etmek. Eh, hepsi iyi durumda gibi gözüküyor. Pek işimiz kalmadı sanırım." Atsushi birkaç saniye içinde itiraza benzer bir tepki almayınca Ryuunosuke'nin onu takip edeceğini düşünerek yavaş adımlarla yürümeye başlamıştı.

"Sen veya diğerleri de burada eğitim aldınız mı?" Ani soru Ryuunosuke'dendi. Atsushi olduğu yerde durdu ve göz ucuyla baktı ona.

"Bunu bilmek ne değiştirecek?" Bir cevap bekleyen Ryuunosuke, başka bir soru alınca şaşırmıştı. Yanlış anlaşılmayı sevmezdi ve Atsushi, onu yanlış anlamasından korktuğu kişilerdendi.

"O yüzden sormadım! Sadece... merak ettim." Sesinin düzgün çıkması için uğraştığını gizleyerek mırıldandı. Atsushi iç çekti.

"Merakını giderecekse Kenji'nin ve Tanizaki kardeşlerin buradan geldiğini söyleyebilirim. Ama sana söyleyeceklerim bunlarla sınırlı." Ryuunosuke başını salladı ve gülümsedi.

"Anladım, teşekkür ederim." Atsushi karşılık vermeden yürümeye devam edince Ryuunosuke de onu takip etmişti ve birlikte bu yetimhane tarzı yerden çıkıp departmana geri döndüler. Yolculuk boyunca ikilinin sessizliğini şoförün açtığı kısık sesli müzik örtüyordu.

-----

"Demek Mafya'nın yetimhanesine gittiniz. Müdürü hariç gayet güzel bir yerdir aslında." Higuchi oyunu duraklatmadan göz ucuyla Ryuunosuke'ye baktı. 

"Fazla görme fırsatım olmadı, kısa bir süre durduk." 

"Çocukları gördün mü?" Gin merakla başını kaldırdı ve dikkatini Higuchi'nin oyunundan ayırıp abisine yöneltti.