Chapter 05
Hurt soo good
Written by Anna
මහ රෑම බූසාන් ඉදලා සෝල් බලා පිටත් වුණ විමින් ඩබලට උදේ වෙද්දී අපාර්ට්මන්ට් එකට එන්න පුලුවන් වුණා... තට්ටු බර ගණනකින් සමන්විත මේ අපාර්ට්මන්ට් එක තරමක් වැදගත් පැලැන්තියේ අය ජීවත්වෙන ප්‍රමිතියෙන් උසස් බිල්ඩින් එකක් කියලා බලන ඕන කෙනෙක්ට තේරෙනවා....
"මේ මෙතන ඩීසන්ට් පාටයි නේ..."
"හිතුවට වඩා ඩීසන්ට්... ඇතුලට යමුකෝ..."
ඔවුන් දෙදෙනා ලිෆ්ට් එකෙන් නැගලා තමන්ගේ පියා කියපු අපාර්ට්මන්ට් එකත් තියෙන තට්ටුවට ගියේ වටාපිටාවේ සිරි නරබන ගමන්...
විමින් ඩබලට නවතින්න තිබුණ අපාර්ට්මන්ට් එකේ වැඩිපුර යතුරක් දීලා තිබුණේ ගෙදර අයිතිකාරයා නැතිවුණොත් කියලා හිතාගෙනමයි...ටික වෙලාවක් අපාර්ට්මන්ට් එකේ දොර ලග බලාගෙන සිටි මේ ඩබල
දොර ඇරලා ඇතුලට ගියා... සපත්තු ගලවලා රැක් එක උඩින් තියලා හෙමීට ගේ ඇතුලට යන්න ගියත් ටේගේ කකුලට පෑගුණේ කාලා ඉවරවුණ රාමියොන් කෝප්පයක්...
"ඊයා ඕයි... මේක අපාර්ට්මන්ට් එකක් ද..."
"අම්බලමක් වගේ නේද බං..."
ජිමින්ගේ හා ටේගේ මූණු නිකන් දෙහි ලෙලි වගේ වෙලා තිබුණේ ගෙදර හැටි දැකලා... පරණ පුස්තකාලයක් වගේ පොත් ලිපිගොනු හතර අතේ දාලා තිබුණා... සාලේ අයිනේ පේන්න ලොකු පොත් කබඩ් එකක් තිබුණට මොකද පොත් ගෙදර හතර අතේ තිබුණා... කුස්සියේ ලිප උඩ ඇරෙන්න පොත් තියන්න පුලුවන් හැමතැනකම තිබුණා.. ඒ වගේම කුස්සියේ තියෙන පිගන් කෝප්ප එහෙම පොත්කබඩ් එක උඩ එහෙමත් තිබුණා.... එතකොට ඇදපු ඇදුම් හෝදපු ඇදුම් එකී මෙකී නොකී හැම ඇදුමක් ම වගේම ගෙදර හතර අතේ තිබුණේ ගෙදර සිරියාවන්තකමට තවත් සාක්ෂියක් එකතුකරමින්.. ටෙලිවිෂන් එක උඩත් ඇදුම් වනලා තිබුණු බවක් පෙනෙන්නට තිබුණා...
තත්පර දෙක තුනකින් ගෙදර හතර වටේට ඇස් යොමු කරපු විමන් ඩබල මූණට මූණ බලාගත්තේ මේ මොන කූඩාරමක් ද වගේ බලන හැගීමකින්...
"කෝ ඕයි මේ ගෙදර අයිතිකාරයා...."
"හොරු පැනලා ද දන්නේ නෑ..." ටේ ඇහුවා..
