Chapter 06
Hurt soo good
Written by Anna
"ඉතින් අන්තිම පාරට හේරීව බලන්න යන්න ඕනේ නැද්ද..."
ජන්කුක් යන්න හදපු ගමනත් නතර කරලා හිටපු තැනම පිලිමයක් වගේ ගල්ගැහුණේ තම පියා කියපූ දේ ගලපාගත නොහැකි වූ නිසා... පුදුමයෙන් තම පියා දෙස බලපු ජන්කුක් දැක්කේ ඒ වෙනකොටත් තමන් දිහා උපහසයට වගේ හිනාවෙවී බලා හිටන තම පියාවයි... ඒ හිනාව හරියට කියාපෑවේ "ජන්කුක් ඔයාගේ ලොකු ම දුර්වලකම හේරී කියලා මං දන්නවා" වගේ දෙයකි.
"මොකක්ද කිව්වේ..."
"නෑ ඔයාට තව ටික දවසකින් තේරෙවී..."
ජන්කුක්ට උපහාසාත්මක හිනාවක් දාන ගමන්...
ඒත් එක්කම ලැබුණ අවස්ථාවෙන් ජන්කුක් කිසි කලබලයක් නැතුව බේස්ට්මන්ට් එකෙන් එලියට ආවා... මේ අතර පීටර් ආවේ ටැබ් එකත් අරගෙනයි..ඔහු ටැබ් එක හා ගැටගසා හිටපු මනුස්සයාගේ මුහුණු සන්සන්දනය කෙරුවා...
"මූ තමයි..."
"කන්ටේනර් එකත් හම්බුණා.... ඒකත් කිසිම සාක්ෂියක් නැතුව විනාස කරලා දාන්න කිව්වා..."
"හොද වැඩක්..."
"මේ අහන්න මේක දුරදිග යනවා වැඩියි වගේ නැද්ද.."
"උබ කටවහං ඉදපන්කෝ...."
"අනේ මන්දා... මං නම් කියන්නේ පොඩි එකාගේ හැටි දන්නවනේ... ඌ කෙක්කෙන් බැරි නම් කොක්කෙන් හරි වැඩේ කරගන්න දස්සයි.. ඔයැයිගෙම පුතානේ... ඒ නිසා ඌත් එක්ක වැඩිය සෙල්ලම් දාන්න එපා තේරුණා ද... ඌ හේරී එක්ක මොනවා කරාවීද කවුද දන්නේ.."
"උට මුකුත් කරන්න බැහැ...උගේ ලොකුම දුර්වලකම හේරී.... ඒ නිසා ඌ මුකුත් කරන්නෙත් නැහැ... ඌ හේරීට රිද්දන්නේ නැහැ..."
"අනේ මන්දා... ඕනේ මගුලක් අන්න අර යකා තනියම තනියම ජීප් එක අරගෙන ගියානේ..."
ජන්කුක් අසල තිබුණ ජීප් එකේ හිටපු ඩ්‍රයිවර්වත් ජීප් එකෙන් එලියට තල්ලු කරලා දාලා ජීප් එකත් අරගෙන මැනිෂන් එකෙන් පිටත් වුණා...ජියොන් අන්කල් නම් ලොකු හුස්මක් ඉහලට අරගෙන පහලට දැම්මේ හරියට මූව නම් හදන්න බැහැ වගේ ලුක් එකක් දෙමින්...ඒ අතර ආරක්ෂකයින්ට සන් කලේ ඔහුට යන්න දෙන්න කියා ය...
