Chapter 43
ජන්කුක් හෙමින් සීරුවේ දොර එලියෙනුත් ලොක් කරලා තමන්ගේ සාක්කුවට යතුර ඔබා ගත්තා... ඒ වෙලාවේ මිසිස් ජියොන් පඩිපෙල ලග ඉදලා ජන්කුක් කාමරය ලග ඉදලා එන දිහා බලාගෙන අමුතු විදිහට හිනාවෙවී හිටියා...
"ඇයි ඔම්මා හිනා වෙන්නේ...."
"නෑ...ඉතින්... කාමරේ ඇතුලේ මැණිකක් හංගලා වගේනේ..පරිස්සමට දොරත් ලොක් කරලා ආවේ..."
"නෑ අනේ.. මේ ජුන්කියා හැමතිස්සෙම මගේ කාමරේ ලගිනවා...බලු ගදේ බෑ...... "
බව්.... බව්... බව්....... ( පලයන් යකෝ යන්න බොරු නොකියා... මට හපන්නමයි හිතෙන්නේ....)
ජන්කුක් මිසිස් ජියොන්ට බොරුවක් කියලා හෙමිහිට කෑම මේසේ ලගින් වාඩිවුණා...ඒ වෙනකොටත් ජියොන් ඇවිත් හිටියේ පීටරුත් එක්ක... ඒත් ජන්කුක්ට මතක් වුණේ බේස්ට්මන්ට් එකේ වුණු සිද්ධිය ගැන... ජන්කුක්ට පවා හිතාගන්න බැහැ මේ ඉන්නේ තමන්ගේ අප්පා කියන එක ගැන..ඒ තරමට මිස්ටර් ජියොන් දරුණු වැඩියි...මුකුත් ම කතා කරන්නේ නැතුව ජන්කුක් කෑම බෙදාගෙන කන්න ලෑස්ති වුණා.. ඒත් ජන්කුක්ට එකපාරට ම කාමරේ ඇතුලේ වුණු සිද්ධියක් මේකෙන් එද්දී ම ජන්කුක්ට ඉබේටම හිනා ගියා...මිස්ටර් ජියොන් වගේ ම පීටරුත් ඒ දිහා බලාගෙන හිටියා...
"මොකෝ පුතා ඔච්චර සතුටින් වගේ. ඔයාගේ සුරංගනාවී ආයේ දකින්න පුළුවන් නිසා ද. "
"මොකක් නෑ.. නෑ... මේ ගෙදර මං මොනවා කලත් වැරදි...මොන කරුමයක් ද මේ... "
"හනී කූට පාඩුවේ කන්න දෙන්න අනේ... "
"හීන මවන්න එපා පුතා. ඔයාගේ සුරංගනාවී ලගට ලං වෙන්න හිතන්නවත් එපා තේරුණාද...අනික ඔයා මැරි කරන්න ඉන්නේ...අමතක කරන්න එපා..."
"මේක මහ කරුමයක් වුණානේ...නිදහසේ කන කෑම වේලවත් කන්න දෙන්න පුලුවන් ද මිස්ටර් ජියොන්.දැන් මට සැනසීමේ කන එකත් තහනම් ද.. කියන්න කියන්න තව තහනම් මොනවා හරි තියෙනවා නම් කියලා දාන්න..."
"අයියෝ කන වෙලාවටවත් රණ්ඩු නොකර ඉන්නව ද දෙන්න ම..."
"මං කාමරේට ගිහින් කන්නම්. මේ ගෙදර කන්නවත් නිදහසක් නෑනේ මට.... "
