Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
මුලු නගරය ම පේන විදිහට තිබුණු විශාල ගොඩනැගිල්ලක උඩ ම තට්ටුවට වෙලා වයින් වීදුරුවක සුවද විදිමින් හිටි ජන්කුක් එකපාරට ම තනියෙන් හිනාවුණේ තමන්ගේ දුරකථනය දිහා බලමින්...
"යා...... ජියොන් ජන්කුක්..... තමුන් මහලොකුවට ලොරි ටෝක් දුන්නට මෙලෝ වැඩක් නැහැ... යා...... මෝඩයා..... මාව මග ඇරලා ඔයාට ඉන්න පුලුවන් වෙයි කියලා හිතනව ද..... යා..... ජියොන ජන්කුක්...... මට කෝල් එකක් දෙනවා... මගේ කෝල්ස්වලට උත්තර දෙනවා.... යා.... කූ... මට ඔයා නැතුව පාලුයි....ඔයාගේ ප්‍රින්සස්ට එයාගේ කූ නැතුව පාලුයිලු...."
අන්තිම පේලි කිහිපය කියවද්දී ඔහුගේ හිනාව ටිකෙන් ටික මුහුණෙන් අතුරුදහන් වෙලා ගියා...
මටත් පාලුයි මගේ ප්‍රින්සස් නැතුව.... මං එදත් එයාර්පෝට් එකට ආවා... දුරින් ඉදලා ඔයා දිහා බලාගෙන හිටියා....මං ලගට ආවනම් ඔයා කීයටවත් මාව දාලා යන්නෙ නෑ.... මමත් ඔයාට යන්නේ දෙන්නෙ නැති වෙයි... තව ටික දවසක් ඉවසන්න මැණික...අපිට කලින් හිටියා වගේ ම ආයෙත් ඉක්මණට ඉන්න පුලුවන් වෙයි...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
දුරකථනය ආපු ඇමතුම නිසා ජන්කුක් හරි සිහියට ආවා...දුරකථනයට ජින් හියුන්ග්ගෙන් මැසේජ් එකක් ආවා..
"මේ බං ඔන්න උබේ වැඩේ හරි...."
මින් කම්පැනිය කියන්නේ මගේ අප්පා මහන්සියෙන් හදපු කම්පැනියක්... මේ කම්පැනිය නිසා තමයි අපේ පවුල සුනුවිසුනු වෙලා ගියේ... එදා අප්පා මේ ගැන දැනන් හිටිය නම් අප්පා මොනවා කරාවී ද කියලා මම අදටත් හිතනවා...
