TEDDY BEAR

8.

Gökay'dan

Sabah bizi uyandıran şey bebeğimizin ağlaması olmuştu. İkimizde korkarak uyanmıştık fakat Arin kucağıma gelince sakinleşmişti.

Şimdi ise bebek odasında Dinçer'in bebeğimizin bezini değiştirmesini izliyordum. O benden daha tecrübeli olduğu için bu tür şeyleri ondan öğrenmek istiyordum.

"Babasının meleği güzel uyumuş mu?"

Dinçerin sorusuna karşı Arin kıkırdamıştı. İkisini izlerken tatlılıktan ölecektim.

"Hadi aşağıya inelim, acıkmış olmalı."

Arini kucağıma aldım ve ağzına üzerinde ayıcık resmi olan emziğini verdim.

Beraber mutfağa indiğimizde Arini kucağımda yan yatırmıştım.

"Sütümüzü hazırlar mısın babası?"

"Tabii ki hazırlarım."

Dinçer ocakta sütü ısıttıktan sonra sütü biberonu döktü. Elime biberonu vermesi ile Arin'e sütünü içirmeye başladım.

"Biz ne yiyelim, güzelim?"

"Menemen yapar mısın, aşkım? Bo-"

"Bol peynirli, yaparım."

Ne diyeceğimi biliyor olmasını komik bulmuştum. Nasılda tanıyor beni.

Gözlerim kucağımda uslu uslu sütünü içen bebeğimi bulunca gözlerinin kapanmış olduğunu fark etmiştim. Biberonu minik dudaklarından çekip emziğini vermiştim.

"Ben Arin'i içeriye yatırayım. Uyudu."

Dinçer bize gülümseyerek baktı ve kafasını olumlu anlamda salladı. Bebeğimiz için salona da bir tane beşik koymuştuk.

Onu beşiğine yatırıp sallanması için düğmesine bastıktan sonra üzerine bir battaniye örttüm. Ardından sessiz adımlar ile mutfağa döndüm.

Dinçere yardım ederek beraber hazırlamıştık kahvaltımızı.

"Çok açıktım, hemen uzat bir ekmek."

Dinçerin konuşmasından sonra duyulan ses ile tebessüm ederek masadan kalktı. Ben o sırada çatalıma bir salatalık takmıştım.

Kısa bir süre sonra Dinçer kucağında bebeğimiz ile yanıma döndü.

"Hemen uyandı."

"Normal, güzelim. Yeni doğan bir bebek gibi şuan. Yemek, bez, uyuma şeklinde olacağız bir süre."

Biz rahat rahat kahvaltımızı yaparken Arin boncuk gözler ile biraz etrafı izlemiş sonra yine uykuya dalmıştı.

"Hastaneye bugün mü gideceğiz?"

"O konuyu düşündüm de bence Kenan abiyi çağıralım. Evimize gelip baksın."

Dinçer çatalı ile tavadaki menemenden yerken konuşmuştu. Ona hak verircesine kafamı salladım.
Kenan abi bizim doktorumuzdu ama bizim için evimize de geliyordu.

Kahvaltımızı yaptıktan sonra Arini tekrar salondaki beşiğe yatırmıştım. Anında gözlerini açmış, ellerini ve bacaklarını sallamaya başlamıştı.

"Babanın kucağından başka bir yerde uyumuyorsun, yaramaz bebek."

Beni anlamamasına rağmen gülmeye başlamıştı. Bende onunla birlikte gülerken onu beşikten çıkardım ve koltuğa yatırdım. Bezini değiştirmem gerekiyordu.

"Dinçer, gelir misin lütfen?"

"Geliyorum."

İlk defa yapacağım için yanımda onu istiyordum. Oğlumun canını acıtmak isteyeceğim son şey bile değildi.