Profosyonel basketbol oyuncusu Min Yoongi, gireceği en önemli maçlardan birinde onunla röportaj yapmak isteyen gazateci Jeon Jungkook'un yüzüne maç sırasında topu yanlışlıkla fırlatır.
•MPREG•
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yemekler yenmiş, masa toplanmış ve nihayetinde herkes salonda durabilmeyi başarmıştı. Herkes Yoongi'nin yanında kimin kalacağını düşünüyordu. Çünkü hepsi istese kalırdı, sorun Yoongi'nin kimi istediğiydi.
"Kimseyi istemiyorum." Yanına sokulan Chae'nin oyuncaklarından birini parmaklarının arasında döndürüyordu. "Sakat değilim ben farkında mısınız? Yürüyebiliyorum."
"Burda kendin kalman hiçbirimizin içine sinmeyecek." Dedi Seokjin. "Ne var bir kere de kabul etsen?"
"Olayı fazla dramatikleştiriyorsunuz. On beş yaşımdan beri yatılı okuldayım ben. Kendi başıma idare edebilirim."
Jungkook en köşede, tekli koltukta küçücük kalmış bir şekilde otururken söylediği cümle ile herkesin ona dönmesini sağlamıştı. Gerginlikle alt dudağını ısırdı. "Nasılsa benim işim onun yanında durmak."
"Kimseyi, istemiyorum." Dedi Yoongi. "Sen de izinlisin, evine git."
"Benim patronum sen değilsin." Dedi son cesaret kırıntısıyla. Yoongi ona şaşkınlıkla bakarken, Jungkook bakışlarını Hoseok'a çevirmişti. "Sunbae, bunun kararını senin vermen gerekmiyor mu?"
Hoseok ne diyeceğini bilemez bir şekilde gözlerini diğerlerinde gezdirdi. Seokjin'e ise en son baktığında adamın gözlerini kırpıştırdığını fark etti. Bir şey olduğunu ve sadece Seokjin'in bildiğini fark etti o an. Bunu ona sormayı sonraya bıraktı ve boğazını temizledi.
"Öyle tabii. Sözleşmemizi unuttun mu yoksa?" Dedi Yoongi'ye dönerek. "Hem, milyonlarca kişi şu an sakatlığının nasıl ilerlediğini merak ediyor."
