İlkay aynı gün hem terk edildi hem de tanımadığı kişiler tarafından kaçırıldı.
İşte tam o gün, yeni hayatının ilk sayfasına kuzgun siyahı bir mürekkep damladı. 🖤
21.10.2023 - 30.05.2024
• Eşcinsel 🌈
• +18, cinsellik, küfür ve olumsuz davranışlar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🖤
İlkay aceleci bir tavırla yataktan kalktığının bilincindeydi ama sanki beyni annesine doğru ağır çekimde yürüyormuş gibi algılıyordu. Attığı her adımla annesine daha fazla yaklaşırken ne düşünmesi gerektiğini bilmiyordu. Nasıl davranmalıydı emin değildi. Aradan sadece saniyeler geçerken İlkay kafasından o kadar çok şey geçiriyordu ki odanın ortasında annesiyle karşılıklı durduğunu geç algılayabildi.
Babasından duyduğu gerçeğin ve annesinin yaşlı gözlerinin ağırlığı kulaklarını uğuldatıyordu ama bu zamana kadar kalbi o kadar çok kırılmıştı ki tekrarlanmasından korkuyordu.
Perihan Hanım neredeyse hiç hareket etmeden sessizce İlkay'ı uzun uzun inceledi. Annesinin yaşlı gözlerini vücudunun her bir noktasında hisseden İlkay ise aynı sessizlikle ona eşlik ediyordu. İlkay ilk başta annesinin gözlerinde de korku görmüştü ama şimdi annesi incelemesini bitirip tekrardan gözlerinin içine bakınca o korkunun kaybolduğunu fark etti.
Annesinin gözlerinden kaybolan korkuya rağmen yine de tedirginlikte havalanan elini heyecanla beklerken ikisine de bir ömür gibi hissettiren saniyelerin sonunda Perihan Hanım titreyen elini oğlunun sol yanağına yasladı. Günler önce babasının tokat attığı yanağında annesinin dokunuşunu hisseden İlkay istemsizce gözlerini kapattı.
Annesi, ''Gerçeksin, buradasın...'' diye mırıldanırken o kadar zarif bir şekilde İlkay'ın gözaltını okşuyordu ki İlkay bu dokunuşa ne kadar ihtiyacı olduğunu anladı. Yine de annesine karşı bir adım atmaya korkuyordu. Her şey o kadar saçma bir hal almıştı ki İlkay paranoyakça farklı bir oyunun içinde olduğunu düşünmekten kendini alıkoyamıyordu.
''Bebeğim benim.''
İlkay gözleri kapalı olduğu için göremese de annesinin titreyen sesinden ağlamaya başladığını anladı. Zaten hemen sonrasında odada yankılanan küçük bir hıçkırıktan sonra annesinin kollarının baskısını belinde hissetti. Annesi ondan daha kısa olduğu için her zaman ki gibi kollarını sıkıca beline dolayınca İlkay çenesine temas eden saçlardan yükselen yasemin kokusuyla daha fazla dayanamadı ve o da kollarını annesinin bedenine doladı.
Annesinin ağlayışı şiddetlenirken İlkay da ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Çünkü babası omzunu kapı pervazına yaslamış, birbirine sarılan ikiliyi izliyordu. Babasına göre ağlamak zayıflık ve erkekliğe yakışmayan bir durum olduğu içindi İlkay'ın kendini tutması...
Yanağını annesinin başına yaslayıp, ''Buradayım, Peri'm.'' dedi. İlkay'ın içindeki özlem o kadar fazlaydı ki kendini dizginlemekte zorlanıyordu. ''Çok özledim.'' dedi, annesi. Devamında, ''Çok korktum.'' derken ise sesini kısmış, sadece İlkay'a duyurmuştu.
