CHAPTER 1
SEPHANIA MAIYEN MONTENEGRO's POV.
"No, Mom! Dad! Tell me anything what you want me to do, I'll do it! Except this freaking one!"
Oh God! I almost kneel down in front of my parents. This one is the worst thing I ever heard and I know
once I obey this, I'd probably lost my mind.
"Hija, how many times do I have to tell you that don't cuss in front of us? And as what I've said, my decision is final. Even you cry blood, this is final, Sephania."
Kinuyom ko ang kamao ko sa galit na nararamdaman. Oo, galit ako! Kahit kailan hindi ko pinangarap na maipakasal sa taong sa larawan ko lang nakita. At kahit kailan hinding-hindi ako aalis dito, sa lugar kung saan lahat ng una ay nagawa ko.
"Shit, mom! I won't stop cursing here, not until you refuse to their proposal! I don't love that whoever that guy is! Naiintindihan niyo ba ako?!"
"I know, matututunan mo rin naman siyang mahalin, honey. Just give him time. Mabait si Lucas, anak-"
"Mabait? How the hella you can say that, mom?" I groaned in too much frustration. "Paano niyo nasasabi 'yan kahit alam niyo namang hindi ko pa nakita ni nahawakan 'yon?! No! I am not gonna marry him!"
"Sephania Maiyen!" Dad roared like a thunder, and that made me halt. "Stop being a nuisance! Hindi namin hinihingi ang opinyon mo rito. Hindi na p'wedeng iurong ito at kung kailangang madaliin, bakit hindi na next week? Kailangan niyo nang magsama ni Lucas Martinez sa Europe as soon as possible."
Tiningnan ko ng may halong gulat at pagtataka ang aking ama. How could he do this to me? To his own daugther?
ARGH! HE REALLY IS A MONSTER!!!
"Honey, magme-merge na rin ang kompanya natin at ang kompanya ng mga Martinez. Can't you just be happy? Lalong aangat ang negosyo natin pag nagkataon. Hindi hamak na mas makapangyarihan sila sa atin. Ngayon ka pa ba magkakaganyan?"
Lalong kumulo ang dugo ko sa sinabi ng mama.
"SHUT UP, MOM! IYAN! IYAN NAMAN TALAGA ANG GUSTO NIYO! PERA! SA PERA NA LANG UMIIKOT ANG MUNDO NIYO NI DAD! BUT FUCK IT, YOU NEVER THINK OF ME! HINDI KO KAILANGAN NG PERA NIYO! MAGING MALAYA LANG ANG GUSTO KO. PALAGI KO NA LANG SINUSUNOD ANG MGA UTOS NIYO NGAYON KAYO PA ANG MAY GANANG SABIHAN AKO NG NUISANCE? DAD, I DESERVE TO BE INDEPENDENT AT LALONG LALO NA ANG MAGPAKASAL SA TAONG TOTOO KONG MAHAL! THIS IS BULLSHIT!!!"
Garalgal akong naglakad papasok ng kwarto ko at padabog na sinara ang pinto. Narinig ko pa ang sigaw si Dad sa labas.
"YOU HAVE NO PRIVILEDGE TO SAY THAT, SEPHANIA! YOU ARE JUST MY DAUGHTER! WALA KANG KARAPATANG TANGGIHAN ANG GRASYANG PAPASOK SA PAMILYANG 'TO. KUNG HINDI NAMAN TALAGA SANA DAHIL SA'YO, HINDI MAWAWALA ANG KUYA M--"
"Hon, that's enough..." rinig kong agad na awat ni Mom.
Maya-maya wala nang nagiingay sa labas. Doon lang pumayapa ang buhay ko.
