BÖLÜM 13

1.8K 110 64
                                    

Öyle büyümüş ki
içimizdeki yalnızlık.
Sevilmeyi beklerken,
beklemeyi sevmişiz


•Cemal Süreya•

•Cemal Süreya•

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


"KARŞILAŞMA"

Keyifli Okumalarrr






Kapı çalınca ayağa kalkıp kapıyı açmıştım.

Karşımda gördüğüm kişiyle daha doğrusu kişilerle şok olmuştum.

Kapıdaki kişiler annem ve amcamların eşleri, yani yengemlerdi.

Ben onlara şaşkın şaşkın bakarken, onlar da bana şaşırmış bir şekilde bakıyorlardı.

Bizim şaşkın bakışlarımızı merdivenlerden yukarı çıkan Gökçe ve Aleda bölmüştü.

"Anne senin ne işin var burada" deyince annem dönüp Aledaya baktı.

"Sana bakmaya gelmiştik kızım" deyip
susmuştu.

Bana dönüp tekrar bakınca gözlerinin dolduğunu gördüm.

***

Hepimiz salonda oturmuş sessizce beklerken telefonumun çalması ile içimden şükretip ayağa kalktım, ve mutfağa geçerek kimin aradığına baktım. Arayan Güneşdi.

Telefonu açtığımda Güneş konuşmaya başladı.

"Umay güzelim nasılsın" dedi güneş.

"İyiyim Güneş sen nasılsın nasıl gidiyor oralar" dedim. Güneş derin bir iç çekip bana cevap verdi.

"İyiyim bende, nasıl olsun sen yoksun hiç keyfi yok buraların" dedi güneş.

Güneşle bir süre konuştuktan sonra telefonu kapatmış, ve Aledanın çağırması ile içeriye geçmiştim.

"Kimdi arayan ablam" deyince Güneş cevabını vermiştim. Aleda gülümseyip önüne dönmüştü.

"Nasılsın umay"  dedi en büyük amcamın karısı olan Dilan yengem.

"İyiyim siz nasılsınız" dedim.

"İyiyiz umayım nasıl olalım, maşallah nasıl da büyümüşsün sen böyle, çok güzel bir kız olmuşsun" dedi. Ona doğru dönüp gülümseyip teşekkür ettim.

"Ayyy umay nasıl özlemişim kız seni bir sarılalım mı?" dedi ortanca yengem.

Sarılıp sarılmamak arasında kalırken bana bakan umut dolu gözleri görünce yerimden kalkıp yanına doğru ilerlemeye başladım. Önüne gelince ayağa kalkıp sıkıca bana sarılınca bende kollarımı ona doladım.

UMAYHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin