"စိတ္ခ်ပါကိုကို သားအဆင္ေျပပါတယ္"
ဦးဦးရာသစ္ အိမ္ထဲဝင္သြားၿပီး
ကိုကိုအနားေရာက္လာကာ ကိုယ့္ေဘးမွာ
တိတ္တိတ္ေလးထိုင္ေပးေနသည္။
ဦးဦးရာသစ္နဲ႕ေျပာခဲ့သလို႔ အမုန္းႏြံထဲကေန
႐ုန္းထြက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
ကမၻာဗိုလ္သည္ ကိုယ့္အမွားလုံးဝမရွိဘူး
ေတြးမိၿပီး ျပတ္သားသည့္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္အတူ
တခ်ိန္လုံးကိုယ့္ကိုထိုင္ၾကည့္ေနသည့္
ကိုကို႔ကိုအဆင္ေျပေၾကာင္းေျပာျပလိုက္သည္။
"အသက္ကေလးထိုင္ေနတာ
ေညာင္းေနေတာ့မွာပဲ အိမ္ထဲဝင္ရေအာင္"
"မေညာင္းပါဘူးကိုကို သားရဲ႕စိတ္ကို
ျပဳျပင္ေနတာ အဆင္ေျပပါတယ္"
"ထ ကိုကိုနဲ႕အိမ္ထဲဝင္ရေအာင္"
"ခဏ ကိုကို"
အသက္ကေလးရဲ႕လက္ကိုကိုင္၍
ထေစလိုက္ေပမယ့္ အသက္ကေလးက
ကိုယ့္လက္ကိုျပန္ကိုင္လာတာမလို႔
ထိုင္ေနသည့္အသက္ကေလးေရွ႕
ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီး အသက္ကေလးကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
"ေျပာစရာရွိလို႔လား အသက္ကေလး"
"သားက ကိုကိုနဲ႕ထိုက္တန္ရဲ႕လား
သားနဲ႕လက္ထပ္ၿပီး ဘဝတစ္ခုထူေထာင္ခ်င္ေသးရဲ႕လား"
"ကိုကို႔အခ်စ္ေတြကို ျမဴမႈန္စာေလာက္ေတာင္
သံသယမဝင္ေစခ်င္ဘူး အသက္ကေလး"
"သားက ခုကိစၥႀကဳံထားေတာင္မွာလား
ကိုကို"
"!ေတာ္ေတာ့အသက္ကေလး အဲကိစၥေမ့လိုက္ေတာ့ ခဏခဏအစေဖာ္ေနရင္
ကိုကိုတကယ္စိတ္ဆိုးေတာ့မွာ"
ကမၻာဗိုလ္နဲ႕အထိုက္တန္ဆုံးက ခြၽင္းခ်က္မရွိ
ကိုကိုျဖစ္သည္လို႔ ခံယူမိသည္။
ကိုယ့္ေရွ႕ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီး
ကိုယ့္ကိုေမာ့ၾကည့္ေနသည့္ ကိုကို႔ကို
အေပၚစီးကေနဖက္ထားလိုက္သည္။
"ကိုကိုသာ သားကိုထားသြားရင္
အသက္ရွင္ခ်င္စိတ္ေပ်ာက္ဆုံးမွာ
ေသခ်ာတယ္"
"ကိုကိုက အသက္ကေလးကိုဘာလို႔ထားခဲ့ရမွာလဲ အသက္ကေလးသာ ကိုကို႔လက္ကိုကိုင္ထား
အသက္ကေလးေဘးမွာ ပါရမီျဖည့္ဖို႔ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးသား
အသက္ကေလးကို တစိမ္းတစ္ေယာက္လိုသေဘာမထားဘူး ကိုကို႔ရဲ႕အသက္ကေလးမလို႔
ဘာေတြျဖစ္လာျဖစ္လာ အတူရင္ဆိုင္ဖို႔ဆုံးျဖတ္ၿပီးသား"
YOU ARE READING
ရှင်သန်ခြင်း၏အဓိပ္ပါယ် (S_2) (Completed)
Viễn tưởngSemeအလှလေးအဖြစ် ဖန်တီးထားတာပါ Semeအလွေလးအျဖစ္ ဖန္တီးထားတာပါ
