တစ်လဆိုသည့်အချိန်က ခနမျှသာ နောက်အပတ်ဆို ဆယ်တန်းကျောင်းသားများအားလုံစာမေးပွဲဖြေရတော့မည်။ကျောင်းသား/သူများသည်လဲ စာကိုအခုထဲကကြိုတင်ပြီးကျက်နှင့်ကြပြီ ထိုအထဲတွင် သမုအတ္တညိုမပါဝင်။အတန်းကိုလဲပုံမှန်မတက် ကောင်မလေးပြဿနာတွေကလဲခနခနသတင်းကထွက်တယ်။ရန်ဖြစ်သည့်ကိစ္စကိုတော့မကြားရတာကြာပြီပေါ့။
"ခေတ်သွေး ! ဒီနားကိုလာခဲ့"
"ဘာလာလုပ်ရမှာလဲ"
"လာဆိုလာခဲ့စမ်းပါ "
"အင်း လာပြီ"
ခေတ်သွေးက သမုရဲ့ဘေးခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
သမုရဲ့မျက်နာက ရဲနေတာပဲ လက်ဝါးရာကြီးနဲ့တူပါရဲ့...
"မင်း ပါးကဘာဖြစ်တာလဲ"
"အော် အဲ့တာလား ခုနက ဟိုစော်ပေါ့ သူ့ကိုပလေးလို့တဲ့ရိုက်သွားတာ"
"...."
ခေတ်သွေးသမုကိုဆိုတ်ကြည့်နေသည်။ဘာစကားတစ်ခွန်းမှမတုံ့ပြန်ပေ။
"ရော့..."
"ဒါကဘာလဲ"
"ကွတ်ကီးလေ"
"ဘာအတွက်ပေးတာလဲ"
"မင်းပဲကြိုက်တယ်ဆို မင်းစားဖို့အတွက်ပေါ့"
ဖန်ပုလင်းအကြည်ထဲတွင် မြေပဲကွတ်ကီးများကိုသေသပ်စွာထည့်ပြီး အဖုံးလေးကိုသေချာစွာဖိတ်ထားသည်။
ခေတ်သွေးရဲ့လက်ထဲကို ကွတ်ကီးပုလင်းလေးအားပေးလိုက်သည်။
"ကျေးဇူးမတင်တော့ဘူးလား"
"...."
"စိတ်ဆိုးနေတာလား ငါဘာလုပ်မိပြန်ပြီလဲ စိတ်ဆိုးရင်လည်းဆိုးရတဲ့အကြောင်းလေးတော့ပြောပါ အဲ့တာမှငါရှင်းပြလို့ရမှာ ငါ့ကိုအဲ့လိုကြီးစကားမပြောပဲတော့မနေပါနဲ့ခေတ်သွေးရာ ငါမနေတက်လို့ပါ"
သမုက ခေတ်သွေးကိုမျက်နှာငယ်လေးဖြင့် ပြောလေသည်။
"ဟားးးဟားးးအရူးကောင် ငါကမင်းကိုစချင်လို့ပါကွာ"
"ဟာ မင်းက ငါ့ကိုစတယ်ပေါ့ လာခဲ့"
"ဟီးးးဟီးးးယားတယ်လွှတ်တော့ကွာ"
